Vroeg in de ochtend ging bij ons de wekker, want ik wilde de kinderen van onze Antilliaanse vrienden wel eens aan het werk zien. Vorig jaar was er een "winterstop" zodat ik dit niet kon zien. Deze kinderen beginnen, als het goed is, rond 9 uur, met hun spelletje. Tenminste als iedereen aanwezig is, en de locatie het toelaa, het blijft Curaçao natuurlijk. Vandaag leek alles in orde en de wedstrijd van C.V.V. Willemstad en Centrojuve U9, ging van start. Het thuisteam met de zoon van Kelly en Bob, tegen het team van Karin en "The Hermanator". Deze teams kennen elkaar door en door, want ze zitten dam wel op gescheiden teams, maar veel van deze jongens (en meisje), zitten ook nog eens op dezelfde school. Het werd een party, waarbij het krachtverschil, zoals, na afloop op het scorebord stond, ietwat geflatteerd was. Maar dit toch wel een beetje was terug te brengen, naar het grote fysieke verschil, wat op deze leeftijd kan ontstaan, op deze jeugdige leeftijd Maar de de bezoekers waren met een 0-7 einduitslag niet alleen de bovenliggende partij, maar dat was gezien het spel zeker verdiend..... Bob's andere moest op veld 1, om eilandtijd 10 uur, wat dus 10:30u. werd, op veld 1 spelen. Ook daar heb ik nog even de sfeer geproefd, en die was zeker aanwezig. Als je langs de kant de filmende moeders zag en ook hoorde, wist je zeker, dat OskÁÁÁAr, de zoon van onze buurvrouw was. Met haar stem, kon ze eenvoudig de misthoorn vervangen op de havenkop van ons Den Helder. Maar er was beleving, die ik in Nederland nog nooit heb meegemaakt, echt top. (De Blauwe foto link van deze wedstrijd is onderaan deze alinea te vinden)...
CVV Willemstad u9-Centrojuve u9 0-7
Na terugkeer in ons huisje, heb ik meteen de wedstrijd opgezocht van de Volendammer FC, die in Venlo tegen de plaatselijke voetbal vereniging, de voetbalschoenen moesten aantrekken. Nu stond de thuis pot, toen VVV minder draaide en FC Volendam juist in de lift zat, me nog op het netvlies gebrand. Toen had iedereen het idee dat die wedstrijd slechts een formaliteit zou zijn, echter kwam niet alleen ik, maar wellicht het halve stadion er bedrogen uitkwamen. met maar liefst 2-4 waren de Limburgers te sterk voor de "Palingboeruhhh". Vandaag was het een wedstrijd die niet om aan te zien was waarbij invaller Milan de Haan, voor de "FC" van goud waard was, en de grap is snel gemaakt, het goudHAANtje werd. Met een afstandschot van zeker 30 meter, en een assist op Robert Mühren, vanaf eigen helft, was hij zeker de MotM... Top jongen, ga zo door dat de trainer(s) niet meer om je heen kunnen.....
Later vandaag staat er wederom een mooi toetje op de planning, want rond 15:00u. worden we op de steiger bij Kleine Wereld Marina verwacht. De naam stamt nog uit de tijd dat er op deze plek een restaurant met deze naam gevestigd was. Nu is op deze plek "De Visboer", een nieuw visrestaurant gevestigd. De steigers zijn niet geheel goed onderhouden en daar mag de Marinaleiding wel iets aan doen. De ligplekken in deze haven zijn namelijk niet voor niets. Het wachten was op Captain Renwick "Renny" Stomp, één van de allerbeste vrienden van Pientje, een zeer ervaren- en belangrijke speler in het "rijk" van de scheepvaart, en de vaarbewijzen in Curaçao. Deze man is niet alleen kapitein, maar hij geeft ook namelijk praktijklessen voor het behalen van de vaarbewijzen. Naast het geven van instructie, is dit gezelligheid dier, een attractie aan boord. Is hij in "functie", tijdens het varen, dan heeft hij de rust en focus, om zijn mensen veilig en wel, op de plek van bestemming te brengen. Ben je dan "geland", dan kan hij ook in de gezelligheid meedoen, en is hij ook een "Fuik-nummer".. Het idee van onze famia Antiana, met Pientje die een was om er voor ons, wederom een leuke dag van te maken.
Nou ik kan jullie vertellen daar zijn ze zeker in geslaagd. De "captain", had zijn gloednieuwe "Weber" mee, om het prachtige en malse stukje vlees, wat "Kokkie" mee had, goed te kunnen bereiden. Even leek er een klein kinkje in de kabel te komen, want er was geen zout aan boord, tenminste na de eerste zoektocht aan boord. Geen probleem voor de "Chef" want met het grootste gemak, liep hij naar het zwemdek, en hing hij de grote lap vlees even overboord. Ja wie niet sterk is moet slim. De batterijen van mijn vakantiecamera waren voor nu "dood", en het oculair is ook losgeraakt. Helaas heb ik mijn seconden lijm niet mee, dus moet ik de overige tijd wat rustig aan doen. Misschien dat een plakbandje voor de "time beeing" gaat helpen. Zondagmiddag bij Bob de Bouwer maar even vragen.
Na de heerlijke boottrip, en het op zoek naar het mooiste huis aan het "Spaanse Water", en de ietwat ruigere oversteek naar Fuik, de plek waar ieder jaar,
op de eerste Zondag van het jaar, een volksfeest uitbreekt, gingen we voor anker. Tony J. ging met een touw door het water, naar de oever, waar hij het touw slim om een boom legde, en de strop
weer aan de boot vastmaakte. "Ja, dan hoef ik er vanavond in het donke, niet weer in", was zijn uitleg. Slim bedacht Swachi.... Na het snorkelen, en wat vissen, ging onze "Chef" an
de slag.
Trouwens, de prijs van het mooiste huis, gaat nog steeds naar het sneeuw Witte paleis, van onze vriendin en de voormalige eigenaresse Charo, ook aan boord deze trip. Voor eventuele
liefhebber(s), het is wederom weer te koop.Het bord et het telefoonnummer, staat tussen de plaatjes. Bij terugkeer in de haven, in het stikdonker, was goed te zien welke ervaring deze man
heeft. Op de mm na werd de boot weer afgemeerd, in de redelijk nauwe "Parkeervakken". Onze famia bedankt voor de prettige verrassing, afscheid van Charo en de Captain, en terug naar
huis. Nadat Betty en "Kokkie", ons thuis hadden afgeleverd, was het toch zaak om de plaatjes een beetje te gaan ordenen.