Vandaag staat in de middag bij Bob de Bouwer, alweer een fijne BBQ op het programma. Het is werkelijk ongelooflijk hoe wij gepamperd worden door al onze familie en vrienden op het fantastische vakantie eiland. De agenda puilt werkelijk uit van de "eetfestijnen" c.q. uitjes die vóór ons en met ons worden geregeld. Het zal niet komen omdat deze lieve mensen mij zo lief vinden, maar het zal vast komen doordat mijn eega, altijd een verschrikkelijk lieve indruk achterlaat. En ja, misschien komt het een klein beetje door mijn slappe gelul zodat we ook wel weer nieuwe "vrienden" maken, waar we dan wel weer wat avonturen mee maken...
Deze dag startte met de inhaal competitie, in de KKD en de Ere-divisie. Eerst even naar de club gekeken, die hoog in het vaandel hebben staan, "Wij hebben gewonnen en Zij hebben verloren", wat sinds ze afscheid hebben genomen van vriendje Donny van de Beek, minder leuk is om naar te kijken. Op het moment dat ik dit stukje schrijf, zijn de mensen op facebook en de diverse fora, , én dat zijn natuurlijk veelal tegenstanders van deze Amsterdammers, want daar gaat het hierover, er achter dat de "grote clubs", een beetje worden bevoordeeld. Nou, als aanhanger van de "kleine clubs", waar ik meestal bij was betrokken, wist ik dit al 25 jaar lang. Zelfs in het Oosten van het land, was het destijds zo erg dat de voorzitter van de scheidsrechters commissie, ook bij één van de clubs in Tukker land, iets in de melk te brokkelen had...
Na de wedstrijden, en het schrijfwerk, wilde ik even, voordat we nog naar Bob de B. zouden gaan, even een duikje nemen in onze pool. Mijn moppie wilde niet
mee, dus nam ik een boek mee, om even in het zonnetje een boek te lezen. Het boek is ondertussen een kwart dikker geworden, door de paar keren dat we een flinke regenbui op het strand
hebben gehad, en ik mijn boek weliswaar met een handdoek of een ander ligbed had afgedekt, maar de bladen toch ietwat natter waren geworden. Even het houten hekwerk geïnspecteerd, maar nee,
nog steeds geen verbetering. De Antilliaanse winterschilder is nog niet geweest. Nou weet je dan volgend jaar maar, denkt de eigenaar van Jalousie, het park met
aanzien. Nou de huiseigenaren betalen een pak centen voor onderhoud, maar ook hier komt er, net als bij ons in Nederland, maar bar weinig van terecht. Na een poosje, ik was zelfs even
aan het doezelen in de schaduw, moest ik toch weer terug naar ons Dushi Townhouse, om even te douchen en op weg naar de BBQ...
Onderweg naar Flamboyan, een park waar onze land- lord en lady hun intrek hebben genomen, voor hun verblijf op Curaçao, raakte mijn kompas even van de leg, en was ik een aantal "straten" verder doorgereden dan noodzakelijk. Vorig jaar op de laatste dag van ons verblijf waren we even te gast bij hun, voordat we naar het vliegveld zouden worden gebracht door "Kokkie". Bob heeft het er maar druk mee, want zijn eega is even een paar dagen op op bezoek bij vrienden, in een plaatsje in de buurt van "New York". Boodschappen, de jongens, alles komt op het conto van deze noeste, hardwerkende gozer terecht. Máár zoals hij zelf zegt, "er is helemaal niets te klagen op dit eiland, alles top geregeld". Ondertussen dat onze gastheer alles voor de BBQ in orde aan het maken was, bleek dat zijn eega, ook een beetje van de sfeer wilde proeven, want ze had af en toe een hot-line met ons aan tafel. Ja mop, je kunt niet overal te gelijk zijn natuurlijk, ook al zou je dat wel willen 😉.
Voor het eten nog even met de beide boefjes een balletje trappen, waar ze beide wel wilden weten, wie ik het beste vond. De vriendjes verteld dat de trainingsstage van een uur, net iets te kort is, omdat te beslissen, en dat er minstens een week of twee voor nodig is om te beslissen. Ook na het maken van de nodige salto's waren de beide mannen wel benieuwd wie de mooiste had gemaakt. Vader Bob en ik hebben naar eer en geweten gejureerd en kwam op een gelijk aantal punten. Na het eten mochten de beide "rekkers" nog even naar buiten, want morgen is het een studiedag, waarbij Paps, er een mannendag van gaat maken. Ons afscheid met de mannen was ook speciaal, want de oudste van de twee boefjes zei, "ik dacht dat het saai zou gaan worden, want ik ken die mensen (bijna) helemaal niet", " maar het was echt gezellig met jullie". Kijk dat was eerlijk en leuk om te horen, en daar houd ik van....
In de complete duisternis was ook de terugweg even een dingetje. Twee, drie verkeerde weggetjes ingeslagen, wat wat extra kilometers kostte. Toch weer op de juiste route gekomen, en langs het huis van "The Hermanator", was het weer een peulenschilletje.Morgenochtend (dus vandaag) even tanken, want het benzine niveau is redelijk gedaald. We gaan bijna, op het juiste moment weer van het eiland, want ja, de benzine wordt morgen 3 cent duurder.... Hij gaat naar net boven de 2 Naffels, wat nog steeds bijna de helft van ons thuis is. In ieder geval waren we weer veilig thuisgekomen, en hebben alle "grootlichtgebruikers" omzeild. na nog even een bakje koffie en een serie inschakelen, was ook deze dag weer voorbij, dus ook weer voor nu, Bon drumi dushinan y te mañan.....