Vanmorgen na het opstaan was het wederom een natte dag. Deze periode, januari en februari, de winter, valt er normaliter ook meer regen dan de andere maanden van het jaar. Het fijne is dat gewoonlijk deze buien van korte duur zijn, echter vandaag was er, als je naar de lucht keek, weinig blauw te zien. Om deze reden was het de bedoeling om niet te ver te gaan, maar te kijken, of er ergens een opening viel te bespeuren. Misschien dat het strand van de vorige week overleden Marinier Kees, een optie was, achteraf goed dat dit plan niet door ging. Onderweg dacht ik nog, weinig blauw in de lucht, misschien is Blue Bay Beach wel een mooie optie. Zo gezegd zo gedaan, naar Blauw Baai...
Een busje met, zo te zien, Trumpies aanboord was ook bij de slagboom aan het gassen, om bij het strand te komen. Wij kwamen net iets eerder uit de "pits", dus hadden een headstart en waren voor de Yankee hause bij de ticketing. De allerliefste dame achter de balie hield met haar hand 5 vingers omhoog, dus ik zei: "vijf, dat kan toch niet", nee bedoel ook geen 5 ze bedoelde 50 Nafls, ongeveer 25 Euro. Maar ja 25% erop in 11 maanden is niet gek. Als je aan de andere kant rekent, op andere stranden betaal je de Strandmaffia voor het strand en de paviljoen houders voor de stoelen. dan kom je ook op zo'n bedrag, tenslotte is het vakantie, dus een kniesoor die daar op let..
De strandtaferelen leg ik meestal af om te zien of er een verhaaltje inzit. Zo ook vandaag. Vlak naast ons lagen enkele geciviliseerde Trumpies, ietwat op
leeftijd maar aardig geconserveerd. Ook vandaag was het zo dat er enkele regendruppels op het strand vielen. De buren naast ons, net beschreven, waren goed voorbereid naar BBB gekomen. We lagen
net, toen er een duif boven het bedje van mijn moppie, op de elektra draad, plaatsnam. Ze zei nog, direct wordt ik onder gekakt door dat beest. Ze had het nog niet gezegd, toen deze crimineel een
drolletje losliet, precies boven op haar grote teen. We hebben deze boef, met balkje, wel op de foto genomen, zodat we hem bij een volgende ontmoeting kunnen herkennen. Bij de eerste druppels
werd de paraplu opgestoken, dus daar was over nagedacht.We besloten, en hebben het niet gedaan, om een lot te gaan halen. In de middag toen het zonnetje hoog aan de hemel stond ging hij weer op,
nu tegen de zon. Het was trouwens flink zuigen aan de frappuccino die, met een kartonnen rietje, geen voldoende kreeg van ondergetekende.
Na X-tijd even in mijn boek gekeken te hebben, was het tijd voor mijn rondje langs "de velden". Gewapend met de camera ging ik weer even kijken,
aan de verre zijde van het strand, waar de afvoeren, van de huizen verderop- en bovenop gelegen, hun afvalwater lozen. Vorig jaar kon ik nog enkele plaatjes maken zelfs van toiletpapier, wat in
het smalle stroompje naar open zee wordt afgevoerd. Nu niets van dit alles, maar ze hebben wel een soort Sanibroyeur aanstaan. Maar er was daar een flinke urinelucht, net als bij
een ouderwetse "krul", de openbare ijzeren piesbakken in Amsterdam. Terug bij mijn zitje, was een vader met zijn zoon, de laatste die eigenlijk geen zin had, met een minimetaaldetector,
muntjes aan het zoeken. Kijk jongen, hier weer een muntje.... Ik wil niet meer... Later moest hij ook nog deze actie uitvoeren met zijn Moeder, wederom moest het knaapje aan de hand worden
meegetrokken, omdat de Moeder wilde "goud zoeken".
Onderwijl was een windfoiler voor de kust bezig om, met een flinke snelheid, wat toeren uit te halen. Deze versie van een zeil had ik nog niet eerder
gezien. Een opblaaszeil, waarschijnlijk wel met een kabeltje, aan het zwemvestje bevestigd. Anders kan hij het zeil, bij een goede duikeling, terug vinden ergens langs de kust van Miami.
Onderwijl was ondergetekende bezig als een soort van intermediaire Helpdesk te fungeren. Ik kreeg een noodoproep vanuit Opperdoes, ons vakantiehuis daar, omdat er problemen waren met de CV.
De huurders konden degene die de verhuur doet niet bereiken, want die is "gecanceld" door de parkeigenaren. Samen met hem het eea doorgenomen, en tenslotte, daar waren de boys op het werk ook
goed in, een Belgische reset uit laten voeren. De steker een 5-tal minuten eruit laten. Hetgeen was waarschijnlijk overdag ontstaan, omdat er wat oenen bezig waren, net
buiten het park, met het "opgraven" van een gasleiding. Mijn gabber Rinus C. ge appt via de WA van zijn secretaresse, omdat hij nog belt met een koelkast, dus heeft geen app's.
Hij was even naar ons huisje en heeft samen met onze huurder het e.e.a. verholpen. Daarvoor dank, en een kus voor de secretaresse. De mazzel die de drol, op haar teen, zou
hebben gegeven, werkte duidelijk niet...
Terug op ons nest, even gefaxt met "Kokkie", waar er zou worden gegeten. Het werd dit keer, het nostalgische Seaside Terrace, een oude
"trailer" waar alles en nog wat kan worden gegeten. Naar mijn mening, als je niet weet hoe goed de kwaliteit van het eten is, dan zou je er als toerist nooit aanschuiven. Voorheen hadden ze
geperforeerde slangetjes langs de tentstangen, waar een soort nevel, als zijnde een ouderwetse AIRCO, doorheen werd geblazen. Lekker verkoelend, wel wat vochtig. We kregen daar een lekkere
maaltijd voorgeschoteld die erin ging als "ketellapper". Op de terugweg nog een Italiaans IJsje gegeten, en de avond was voor onze "famia Antiana", morgen ochtend 5:00u. alweer eruit moeten,
alweer om. Wij hebben nog even VI gekeken en daarna was het ook voor ons over en uit. Morgen komt Bob "de Bouwer" T de H. langs, om zijn dak te verfraaien, dus voor nu, bon drumi dushinan tè
mañan.....