Vandaag leek het een saaie dag te gaan worden, en ging het bij ons een beetje traag allemaal. Eerst al dat we redelijk laat naar bed gingen, na een enerverende dag en -avond, maar dat hield ook eens in dat het voor mij iets als een uitslaap dag werd. Pas om 8:30u. werd ik wakker en stond naast mijn bed. Zeker gezien het meestal op het Dushi eiland tussen 6:00u. en 6:30u. is om aan de volgende mooie dag te beginnen. Naar mijn mening kent iedereen dat gevoel wel een beetje dat je anders iets kunt missen. Maar ja, start was ietwat anders dan normaal. Even de nachtprotheses eruit en tandjes poetsen, scheren, onder de kraan even poedelen en, met de borstel de haartjes recht leggen, en aan het toetsenbord. Vast ritueel, dan na het verslagje naar de gym, even een duikje, terug en af douchen, aankleden en klaaaaar....
Zo ook vandaag, alleen een late start, waardoor alles opschoof, en we pas rond 12:00 klaar waren voor vertrek. Zoals gezegd was gisteren een rare dag, met alle commotie van dien, dus besloten we "thuis" lui te zijn. Mede omdat we in de namiddag bij "Kokkie" en Betty waren uitgenodigd voor een BBQ. Ik al met de bedjes vooruit naar het zwembad, toch even voordat er lui gelegen kon worden, bij de gym naar binnen, slechts 20 minuten zin om iets te doen. Even lui een baantje zwemmen, en liggen. Mijn moppie was ondertussen bij de bedjes geïnstalleerd, goed insmeren en liggen. Ondertussen was een stel aangekomen, Jaap en Mireille die ik eerder had ontmoet, een voormalige eigenaar van verzekeringsfirma, die hij heeft verkocht, waardoor ze een prachtige villa op Jalousie, konden kopen, en waar zij nu bijna het hele jaar op het eiland kunnen zijn. Na hun aankomst volgden ze ons voorbeeld en waren zij "down en out". Op mijn beurt, ik kan maar weinig stilliggen, en hield de af en toe kwetterende papegaaitjes in de gaten, om deze op de camera te zetten. Helaas was er geen enkele bereid om even te poseren, dus papegaai op de foto, dus dan maar mijn boek in...
Na wat leesvoer te hebben genoten, was het alweer tijd om ons klaar te maken voor de BBQ bij "Kokkie" en Betty. Nu is het woord BBQ zoals dit doorgaans wordt gebruikt in Nederland hier niet echt van toepassing. Het gebruikelijke karbonaadje, worstje, stukkie kip of de hamburger, wordt bij "Kokkie" altijd iets anders. Vaak is het een paar flinke tenderloins in Nederland bekend als Ossenhaas, die op het vuur gaat. Nu was het iets geheel nieuws, zelfs voor hem om dit te bereiden zijn stoofje, een tomahawk, een Rib steak, waar normaliter een flink stuk bot aanzit, wat het geheel er op een Indiaanse bijl laat uitzien. Geheel geprepareerd werd het stuk vlees op het vuur gelegd, waarna het vervolgens door de "Chef" met zijn kookkunsten bereidt. Met een aardappelsalade, waar van alles en nog wat in zat, en een heerlijke maïskolf erbij, was het weer smullen geblazen.
Ondertussen dat "Kokkie" zijn professie uitoefende, was ondergetekende bezig met het minimalistische kolibrie nestje te fotograferen. Weliswaar zodanig, dat het prille Kolibrie geluk, er ligt nog 1 eitje in en een pas geboren Kolibrie jong, niet werd verstoord. Maar daar was de Kolibrie vader het niet helemaal mee eens. Luid sjirpend hield hij vanaf een kale tak op ongeveer 2 meter afstand, mij goed in de gaten. Ik wilde deze wildeman ook wel vastleggen op de gevoelige plaat maar hij liet zich (nog) niet verschalken. Terwijl ik de kleine druktemaker vanuit mijn ooghoeken in de gaten hield, ben ik de botanica in de tuin van Betty, maar even gaan vastleggen. Diverse mooie planten en bloemen vergen voor haar door de week redelijk wat onderhoud. Echter "Kokkie" heeft ook nog wat onderhoud te doen, aan het gras van de tuin. Maar ja, is hij klaar met een rondje tuin, dan kan hij weer van vooraf aan beginnen... Meneer Kolibrie toch nog kunnen verschalken, en waarschijnlijk is dit de mooiste foto, van de veel door mij geprobeerde Kolibrie shots van mij mop het eiland.....
Na het eten van de heerlijke maaltijd, dat kon ook niet anders, en het toetje, kwam Tony J ook aan boord. Het werd met de smeuïge spreektrend van de lange Swa van "Kokkie" er niet rustiger op, maar het was zeker heel gezellig. Ook de ondertussen volwassen geworden Jayce, voorheen bij de lezers als "Kroepoekje", leverde zijn inbreng in de verhalen, over het reilen en zeilen, de afgelopen dag op het "Mambo" perceel. Ook deze snuiter weet ondertussen wel waar hij over praat, en met zijn mimiek maakte hij wel duidelijk, wat hij wel en niet fijn viindt. Na deze rustige dag, waarbij de hondjes van gisteren, in geen velden of wegen te zien waren, gingen we weer naar ons eigen "nestje", om de dag af te sluiten, en weer te gaan duiken, maar nu in ons bedje.... Te mañan dushinan, bon drumi.....