Auto inleveren bij Bert V.
Donderdag de dag van ons vertrek, de eindschoonmaak, en ook de laatste uurtjes voor ons op Curaçao. Vroeg op, omdat we de overgebleven kleding, en overige accessoires in onze koffers te doen. Ook had ik met Bert V. onze "autodealer" afgesproken om 9:00u. bij hem te zijn, om onze "voiture"in te leveren. Ik kan niet anders zeggen dat de auto die we hadden, een vijf jaar oude Hyundai, één van de beste auto's was die we, in al de jaren hebben gehuurd. Deze man een voormalige auto dealer, in het Oosten van Nederland, had zijn zaak weggedaan, en had gekozen voor het onzekere bestaan op het eiland. Nou ik schrijf wel onzekere bestaan, maar deze man heeft 15 auto's, min of meer voor de hobby aangeschaft, om deze te verhuren. Ook kan hij met zijn achtergrond, en zijn twee hefbruggen, al deze auto's tot in de puntjes onderhouden. Mochten we volgend jaar nog terugkomen op het eiland, heb ik gevraagd of hij deze auto voor ons kan vrijspelen.
Kelly V's lastige business
Kelly zou vandaag vroeg komen om de afrekening van het water en licht aan ons door te geven, en ons aan nieuw onderdak te helpen. De cleaning zou om 11:00u komen. Ondertussen was het laatste stukje vanaf "Korsow" geschreven, om 7:00u. werd de laptop geopend, en rond 8:40 was het zo goed als af. Snel poedelen, aankleden, en naar Bert V. Toen ik terugkwam, nog even wat foutjes verbeterd, en hij kon gepubliceerd. Kelly zou wat eerder komen, om ons op te halen, en alvast de spullen voor haar schoonmaakster klaar te zetten. 10:55u. gaat er een telefoon af. Ja hoor, het bedrijfje dat de cleaning regelt meldt, "jullie vaste dame is ziek", "en ik heb niemand anders". Een streepje door de rekening van Kelly natuurlijk. De laatste dingen in de koffer, en volgens plan, gingen we met Kelly mee naar het mooie stulpje van haar en Bob, op "Flamboyan". Nog even de jongens ophalen van school en dan zou zij ons naar onze volgend vervoer naar vliegveld "Hato" brengen ...
"Kokkie" Verstappen
Met Kelly gingen we op weg naar Mambo, waar de "Chef" aan het werk was. Prettig voor ons was dat hij op de donderdag "live" de bestellingen, bij de leveranciers doet. Twee daarvan zijn redelijk close bij Hato, vanwaar wij onze terugvlucht naar Nederland zouden starten. We zouden volgens de KLM om 14:30u. aanwezig moeten zijn, omreden dat het weleens druk kon worden. Omdat het, door de schoonmaak, ietwat later was geworden, eigenlijk omdat de cleaning onze land-lady in de steek liet, werd het voor haar echt kunst en vliegwerk, om ons te kunnen helpen. Hoe deze griet het voor elkaar krijgt is echt top, waarvoor onze dank. Het stokje werd op de parking van Mambo overgenomen door "Kokkie" Verstappen. In een recordtijd konden we nog binnen de inchecktijd op het vliegveld aankomen, zonder "geflitst" te worden of roekeloos te worden. Super gedaan "Swa" voor de goede zorgen, en jouw tijd... Dat de KLM 3 uur neemt om de mensen in het vliegtuig te krijgen, is misschien een beetje ruim bemeten en levert, zoals ik heb opgevangen bij medereizigers, wat onnodig druk op hun klanten legt. Het grondpersoneel is onder leiding van een dame die al minimaal 15 jaar meeloopt, echt heel goed, en ook goed op elkaar ingespeeld. Dus geen stress KLM, het komt goed...
Net als met 120 km over de Caracasbaaiweg
De vlucht "änsigh" werd door het personeel top uitgevoerd, met in de crew meer mannen dan vrouwen. Natuurlijk liepen die gasten juist bij ons rond, en de dames in een compartiment verder. Het nieuw type vliegtuig, heeft tov de oude 747-300 slechts één rij met 2 stoelen op 63A en -C, en ook op 63H en -J, en ik had de eerste als voorkeur besteld. Wat ook t.o.v. het oude toestel is, is dat de laatste stoel niet aan het "balkon" grenst, waardoor er geen extra ruimte in de rug is maar een muurtje. Het blijkt dat dit minder ruimte geeft naar achteren, in de lig-stand. De vlucht zelf was redelijk ruw. Af en toe leek het alsof je met 120 km per uur over de Caracasbaaiweg-, of de weg naar Westpunt reed. Voor mensen met vliegangst was dit, denk ik, een flinke beproeving. Het leek bij vlagen of de vleugels, net als bij de gevederde vrienden, open neer gingen. Maar ja, "Que Sera Sera", wat gebeuren moet, gebeurd.... Met een vlucht in recordtijd, van ongeveer 8:30 uur, zelfs 30 minuten eerder dan gepland...
Onze vakantie zat er weer op, en we willen met name Betty en "Kokkie", Tall Tony en Pientje, onze overige Famia Antiana, en speciaal Kelly en Bob en de overige "nieuwe" vrienden bedanken, voor wederom een geweldig vakantie avontuur....
Ook de leuke reacties op onze zin- en onzin verhaaltjes, en dito plaatjes, waren top van jullie en leuk om terug te zien..... Bedankt en misschien tot een volgende keer.....