Bon Siman
Een nieuwe week in het tropische paradijs is weer begonnen. Met nog de wrange nasmaak van het voetbal weekend in de mond. En ongelooflijk zelfs ontsierd bij de Heerenvener SC met de Feyenoord "supporters, en dat wil wat zeggen", krijg je meer en meer het idee dat er bij de mensen in Nederland tegenwoordig een steekje los zit. Maar ja, zit je hier lekker na te genieten van weer een prachtige dag, dan wordt het bruusk verstoord, door het kindelijke gedrag van, in het algemeen jonge "eilanders". Geef ze iets met motoren, een "luide" auto of een snelle motor, en dan heb je vanzelf luide slipgeluiden en geronk. Voor zowel de Nederlanders- en de eilanders is ook weer een nieuwe week aangebroken, dus nieuwe ronde nieuwe kansen. Ach, geef Amsterdam zo'n "Burger Trol" en heel "Bakfiets United" ondergedompeld in de "havermelk", willen hun kinderen niet meer inenten.. Dus wat is erger, een beetje herrie of deze ongein? En ja, gekkies heb je overal, toch? Allemaal een heel prettige week, "Bon Siman". En houd allemaal je koppie erbij...
De "Rock shoot" op "selfie" Beach
Ieder jaar zet ik mezelf een beetje voor gek, om toch weer de "wens steen" op te gaan zoeken, "The Rock", die vanaf 2007, sinds ons eerste verblijf op het tropische "thuis" onlosmakelijk is verbonden, met mijn zin- en onzin verhaaltjes. En ja waarom niet, ik zie om me heen iedereen foto's van zichzelf maken, dus ik mag het ook eens per jaar. Echter is mijn camera duidelijk niet geschikt om een plaatje van jezelf te schieten. Én niemand is verplicht om de plaatjes, die met liefde worden gemaakt door mijn moppie, te bekijken. Vandaag was het een shoot, om "badkleding te promoten, zo maakte ik een paar voorbijgangers wijs. Echter was de natuurlijke belichting niet optimaal, om het zilveren merkje "Hom" goed in beeld te brengen. Om op het stuk steen te komen, moet je trouwens wel enkele linke toeren uithalen.
Body double
Het "flinke stuk" zwemmen, zéker 30 meter, het klimmen op de lavarots, om het water uit te komen, de Jaap Eden Baan oversteken, en dan nog het klimmen op "the Rock", zonder dat de flarden uit de zwemkleding wordt gescheurd. Deel twee van het geheel, het klimmen op de lavastenen, leverde ook een paar flinke "adidas" strepen op mijn dij en kuit op. Misschien moet ik een volgende shoot, "Ku dio ke", maar een body double moet aan nemen, of gevarengeld moet gaan rekenen. Maar ja, zoals iedere echte artiest betaamd, niets zeggen, lekker laten bloeden, cool blijven, en gewoon doorgaan. Zoals achteraf bleek, werd óók mijn fotografe, gehinderd door externe "interupters". Zelfs vanaf haar "pole position" wisten de andere badgasten, voor haar langs te komen. Zodat er flink wat externe knieën, borsten en wat al niet meer, voor haar lens voorbij schoten... Maar misschien is onze opdrachtgever toch nog tevreden...
Trumpie invasion
Het leek op deze mooie maandagochtend net alsof het vandaag tussen de "lijnen", wederom één waarop het strand niet trots kan zijn, een flink aantal meer "Trumpies" moesten worden herbergt. Wil je de hun écht vastzetten, dan zul je een goede begeleiding en een knappe gevangenis moeten bouwen. Ook vandaag, met twee cruiseschepen afgemeerd bij het fort, was het extra druk en leek het alsof er niet één maar drie ladingen werden gedumpt. Wij waren voor ons doen een beetje vroeg, rond 10:45u. en de eerste lading werd alweer naar de bus gebracht. Nog geen kwartier later kwam groep 2 binnen de "touwen", met weer heel wat fotogenieke- en corpulente types, in de gelederen. Anderzijds voel ik me bij het maken van die kiekjes af en toe een beetje schuldig. Maar ja ik kies er niet voor om mijzelf, met zo'n naad in een minuscule bikini te hijsen. Ook dit is weer mijn mening, want misschien was groep twee, naar mijn act aan het kijken, en dachten "wat een maffe Hollander", tenminste als zij zich dit zouden kunnen realiseren. Hopelijk krijgt hun "baas" die 450 miljoen niet bij elkaar.
Sliding Bob
weer een beetje opgedroogd en weer opnieuw ingesmeerd, had ik de camera weer bij de hand. Als er zich een reden voordoet, om vanaf mijn bedje te schieten, dan moet je gereed zijn natuurlijk. Naast mijn rots waren flink wat mensen op de "Jaap Eden baan" gaan zitten. Met de ruwe zee vandaag, de wind was ietwat gedraaid naar Oost-Zuid-Oost, was het opspattende water een prachtig schouwspel, wat enkele mooie plaatjes opleverde. Zelf enkele Pelikanen hadden moeite met op de been te blijven. Één ervan noem ik sliding Bob, ooit een naam die ik vroeger ik mijn jeugdboeken van Karl May, is bij gebleven. Bob, niet te verwarren met onze landlord, probeerde te lopen op het gladde goedje. Bij de eerste poging ging de van lelijkheid mooie vogel, op zijn bek. Daarna bewoog hij zich alleen nog maar zijwaarts. Kort hierop probeerde zijn broer, met een aanloop op te stijgen, waarbij hij net "holiday on ice" imiteerde. Gelukkig was ik rap genoeg, om dit vast te leggen.
Hapje met muziek bij "Pops Place"
Nadat we na rond een uur of half 4 terug gingen naar ons "huis", moesten we nog even bedenken wat we vandag weer zouden gaan eten. Eigenlijk wilde ik even bij de Indonees "Batik Asli" aanmeren, echter op maandag is de zaak gesloten. Even doorgereden naar Caracasbaai, Brisa da Mar voorheen en misschien nu ook wel weer renamed, als je de foto's van het uithangbord bekijkt, naar "Pops Place". Het eten was goed en zag er ook wel appetijtelijk uit. Naast de gezellig aandoende "local" sfeer, was er ook nog een allround muzikant ingehuurd, om de stemming nog beter te maken. Eigenlijk kon de avond al niet meer stuk, als je ziet hoe mijn eega zich voor dit dinertje had "aangejurkt". Nog even dit, voorheen was de muziek er op de Vrijdag- en de Zondagavond, echter op het bord stond nu dat er de hele week, tussen 19:00u en 21:00u muziek is. Het eten- en dito de muziek was goed, zodat we tevreden naar huis gingen... "Kokkie" kam nog even na zijn werkavond, naar ons toe, om nog even, onder het consumeren van een natje, gezellig bij te praten.
Daarna sloten we ook deze dag af, in het tropisch paradijs... Misschien morgen even naar onze nieuwe vriend Quincy, van Sta.Cruz... Té mañan dushinan, drumi dushi....