Bon dia dushinan
Gisteren heb ik mijn formaliteiten even in één zin opgesomd. Vandaag zou ik de dagelijkse routine van mijn moppie even belichten, want als ik lekker op
"kantoor" zit, dan is zij óók druk bezig. Op Curaçao slaapt ze iets langer uit dan het kantoorpersoneel, maar na het chillen is zij volop in de running. even poedelen en tanden poetsen, de vers
gezette koffie, aanvoeren naar het "kantoor", het ontbijt maken, mijn schrijfsels redigeren, en als ondergetekende lekker aan het sporten is het huis op orde brengen, bed opmaken, daarna douchen,
aankleden, de strand spullen in de strandtas en klaar voor vertrek. Dus eigenlijk de leuke dingen zijn voor mij, en het échte werk is er, óók op vakantie voor haar...
Op weg naar het eens zo mooie Playa Porto
Mari
Aan de baai van Playa Porto Mari, is een hagelwit strand aangelegd. Dit kunstmatige strand, door de jaren heen flink
veranderd, is niet zo breed als er in de catalogi wordt aangegeven. Het overtreft de 15 meter zeker niet. Tegenwoordig is de door mij altijd geprezen "Catwalk" verdwenen, om nóg een rij extra
stoelen neer te kunnen zetten. De zee is superhelder omdat de ondergrond in het water helemaal uit wit zand bestaat. Dat is ook de reden dat in de Nederkandse wateren nooit eens een mooi blauw
meer te zien is, vanwege de veelal glibberige kleiondergrond. Voor kinderen is het een ideaal strand omdat het water geleidelijk dieper wordt. Let op, waterschoenen kunnen wel eens prettig zijn,
omdat er nogal veel puntige stukjes koraalsteen is, en schelpenresten.
Rond het kleine "piertje" kun je tijdens het snorkelen, mooie maar niet te grote vissen zien, maar spectaculair is het niet. Er zijn onder water speciale betonnen
"plantenbakken" geplaatst waar de vissen, waaronder Murenen in kunnen schuilen. Tegenwoordig moet je bij het betreden van het strand, ondanks dat je op de grote "parking" al hebt kunnen
zien dat het overvol zou kunnen zijn, direct betalen voor het strand, én voor de strandbedden. Mijn oud-collega, die nog nooit een stoel heeft besteld, zou dan in conclaaf moeten, met de strand
maffia, achter de desk. Ook mijn vraag bij de desk was, "zijn er nog wel stoelen vrij?"
Het strand wordt in de catalogi afgespiegeld, als "erg ruim", en dat er "heel veel schuilplekken" voor de zon zouden zijn. Nou ik ga je vertellen, dat dit zwaar
overdreven is, de plekken die er zijn, tegen de steile rotswand in de schaduw, zijn logischerwijs als eerste weg, en bezet. Volgens de catalogus is de autorit naar Playa Porto Mari bijzonder
mooi. Dor een stuurfout mijnerzijds, stond ik eerst op het erf van de kerk, en daarna na mijn herstel actie op het erf van een boer. Ik kon namelijk de borden, die ook in de plaatjes te zien
zijn, niet helemaal goed lezen. Én dat komt in dit geval, niet door mijn zicht. Als je door "de poort" van Playa Porto Marie rijdt, moet je nog een lange, eens goed geasfalteerde weg om bij
een slagboom voor de "parking" te komen. Het veelal domme toeristenvolk, weet zelfs hier alle overdekte plekken, waar er twee kunnen staan, voor zichzelf op te eisen. Ook hier denken ze
het alleenvertoningsrecht te hebben.
Djaka versus Lagadishi
In de middag zei onze buurman, "hé een rat, pakt een hagedis". Inderdaad een Djaka zoals die hier heten. Was in
gevecht met een hagedis die een spleet in de rots wou klimmen, waarschijnlijk het nest van de rat, zo vlakbij de afvalbakken. In ieder geval was het een spectaculair gevecht, over meerdere
ronden, geïndigd in een onbeslist. De eerste ronde was voor de rat, die de hagedis in zijn kop beet. De tweede ronde was duidelijk voor de hagedis (of zijn broer), want die gooide de rat van zo'n
4 meter de rots af. de derde ronde onbeslist, want na het terug klimmen op de rots, gingen ze beide hun eigen weg. Trouwens het was wel weer een lekker dagje strand Zonder boek, want de tweede
die ik mee heb, had ik al gelezen, maar had een andere kaft...
De meisjes uit Amstelveen
Na wat boodschapjes, de meiden Myrthe en Lorinda, vorig jaar ook op deze klif ontmoet, beide uit Amstelveen, kwamen op visite. Na het gebruikelijke ophalen van de herinneringen aan vorig jaar, die nog scherp op hun netvlies stonden, het delen van de nieuwe én hun kennismaking met "Kokkie" die ook nog even kwam buurten, werd het een gezellige avond. De meiden moesten nog even wat werk afmaken, voor hun eigen opgestarte bedrijfje, waarvoor even een tijdelijke "ledenstop" was ingelast. Bij terugkomst over drie weken gaan ze ere vol tegenaan... De avond ging snel om, en na het vertrek van de visite, konsden we na nog even MAFS te hebben gekeken, naar ons bedje... Té mañan dushinan, drumi dushi.....