Ook vanmorgen tijdens het tikken van mijn blogje, was Pluvius weer bezig om de tranen de vrije loop te laten. Niet overdreven hard maar als je iets buiten de overkapping had staan werd het toch weer redelijk nat. De reden om niet te ver weg te gaan, omdat de voorspelling voor vandaag op het hele eiland, wat onstabiel zou zijn. Maar ja wat hier onstabiel is, dat betekend dat je even beschutting moet hebben, om de spulletjes die je mee hebt niet nat te laten worden, aan de temperatuur veranderd er namelijk niets...
Jan Thiel Beach II
Naar Jan Thiel, voor de tweede keer, mijn goede vriend Purcey zat bij de kassa, en ziet mij tegenwoordig als een "resident", wat dan weer wat voordelen heeft. Even bij de container van "The
Hermanator" langs, de werkplaats. Ook nu was hij niet thuis, maar de uitstekende Bruine leuningen deed anders vermoeden. Even geroepen, maar geen response. Óf zijn "hoor ijzer"
staat uit natuurlijk. Plekjes gezocht, maar we kwamen toch weer uit 10 meter naast de plek van afgelopen week, vlak bij de "roltrap". Roltrap, want je ziet er nog weleens wat mensen in het
water rollen namelijk. We waren koud uitgepakt, toen onze "Chinese vriend" van vorig jaar, al bij ons stond. Met zijn hoedje op, die veelal wordt gebruikt in Azië bij het plukken van de
rijstvelden. Dat is niet denigrerend bedoeld, maar bekijk de plaatjes maar. Hij nam ook onze bestelling even op. Daarmee was hij een stuk trager, ongeveer 20 minuten later kregen we onze, reeds
eerder "beoordeelde" ijskoffie. Het klaarde een beetje op, en het bezoekers aantal steeg. De mieren hoop kwam in beweging. Mijn eerste plaatje vanaf het bedje was een mooie visboot, waar
een aantal man met hun "rods" achterop het dek stonden. Ik wilde even inzoomen, maar een flinke dame belette dit door haar billen in de strijd te gooien. Verderop nog even geprobeerd maar met een
gelijk resultaat, een andere "ruim bemeten" dame...
Robinson Crusoë
Na de ijskoffie en wat pagina's verder in mijn boek, wilde ik even naar het schiereilandje tegenover onze locatie. Even kijken of er iets was veranderd, in het afgelopen jaar, én na de flinke
stormwind, enige weken geleden. De kustlijn was iets verder landinwaarts verplaatst, tot aan de steile-, reeds ingevreten lavahelling. Deze lavastenen worden in Nederland, voor zo'n 100 Euro,
voor hekwerken verkocht. Mijn blik ging uit naar de kustlijn, en even dacht ik dat de zwarte variant, aan de kustlijn het residu was, van het verongelukte schip, enkele weken terug. Maar deze bij
ons, vrijwel onbekende, kleine- maar grote "natuurramp" was aan de Noord-kant. De poeltjes, die waren ontstaan, waren bevolkt met een soort "zeewolfjes", visjes die ook in de Noord-zee wel
voorkomen. Ongelooflijk dat er in deze, gedeeltelijk met "dril" bedekte poel nog uberhaupt iets kan leven. Met mijn rondje op het eilandje kwam ik allerlei zaken tegen, een heksenkring, wat
verscheurd ondergoed, een natuurlijke pijl, die ook nog de juiste richting aangaf naar wat "steenmannetjes". Oftwel door de toeristen gestapelde steenhopen. In de verte was het net alsof je een
dorp zou tegenkomen. Echter dit was, door de bomen gezien, natuurlijk de bebouwing van JT-Beach. In een half-open poeltje waren de plaatselijke sardientjes aan het springen, wat ik naturlijk
probeerde vast te legen...
Sunset aan het strand
Onderweg kwam ik nog een ouderstel tegen, met hun kleinkind. Op mijn vraag of ze ook in de volgende "Robinson" zouden meedoen, wezen ze op de shoenen van hiun kleine man. Hij had spiderman
schoeenn aan, die ik ook weleens bij onze kleine ma had gezien. Het jochie heette "Lobo", vertelde Opa, wat wolf betekend. Het was ook te zien op zijn shirt, want daar prijkte een levensgrote
wolfensnuit. Terug bij "ons kamp", was mijn eega niet blij. Mijn excursie, had volgens haar, nogal wat tijd in beslag genomn, wat ik natuurlijk ontkende. Nadat we nog enige tijd aan het strand
hadden gezeten, werd het tijd voor onze warme hap. Bij "Zanzibar", we hadden het toch over Crusoë, had ik wat gereserveerd. Wat ook leuk leek om de zonsondergang weer eens vast te leggen. De
"gerant van dienst" bracht ons naar een prachtige plek aan de buitenkant onder de luifel, waar we een prachtig uitzicht hadden. Tenmistee ik, Lia had met mij in beeld, en een dus minder fraai
uitzicht. Enkele shots gemaakt, en steeds doken er macabere figuren, die dansjes kusjes etc. ten toon spreiden. Een koddige vertoning. De "Sunset" zelf viel dit keer wat tegen, omdat, een lichte
zeemist het uitzicht op de waterlijn weerhield. De gigantische pizza was goed, en na een bezoekje aan dee lokale AH (van Tweel), gingen we op huis aan, weer een dagje in paradijs achter ons
latend.... Kijken wat de dag van morgen ons weer brengt... Dushi drumi dushinan, te mañan.....