Daaibooi Beach, doet het zonder "Kees"
Gisteren hadden we gekozen om naar het altijd prima strandje te gaan van "Marinier Kees". Als je de blogjes de afgelopen jaren hebt gevolgd, heb je kunnen lezen, dat Daaibooi Beach, een semi-gecultiveerd strand, eigenlijk niet meer gerund wordt door de voormalig-marinier, maar door jongere uitvoeringen van hem. Nu staat er sinds enkele jaren een vlotte jonge uitvoering achter de "counter" die met een vlotte babbel, net als zijn voorbeeld, de "gasten" van hun natje en droogje voorziet. Aan zijn zijde staat momenteel een alleraardigste "Kokkin", de warme happen met de grootste zorgvuldigheid, de snacks bereidt. Dat moet ook wel zeer zorgvuldig, want er zijn naast de gebruikelijke "zaken" als een broodje kroket of -frikandel, ook "gevaarlijke" producten als kippenpoten. Gisteravond konden we ons te goed doen aan een simpele "strandmaaltijd", waarbij ondergetekende "de kippenpoot" heb geprobeerd. Ik kan je zeggen dat het zeer de moeite waard was. En zoals ik er nu bijzit, heb ik totaal geen "last" van de "strand kip"....
Strand bedjes maffia
We kwamen het strand op en wisten niet wat er gebeurde. Vanonder een palapa sprong er werkelijk een gedaante op, gekleed in een zeer fel Rood shirt, eigenlijk direct ons vroeg, of we een bedje, inclusief een parasol wilden. Als we op dit strand zijn dan nemen we altijd deze "lig gerei", om van de bloedhete grond los te zijn. We zoeken altijd bescherming tegen de directe zon, niet omdat de "koperen ploert" niet lekker verwarmt, maar meer omdat, directe blootstelling niet helemaal "wijs" zo zijn. Zelfs als het zwaar bewolkt is namelijk, moet je hier op het eiland écht blijven smeren, smeren en nog eens smeren. Ik legde uit dat wij sinds jaar en dag bij "Kees" onze bedjes huren, die als vanouds een "statiegeld regeling" heeft, Je haalt 2 bedjes betaald 20 Naffels, en bij terugbrengen dan krijg je 10 Naffels terug. Zo hoeft de uitbater tenminste niet achter zijn spullen aan. Het meisje in het Rood, bleef aanhouden en daarbij kwam ook haar "baas" zich erin mengen. Toen ik aan hem het verhaal vertelde wat ik eerder aan haar had gebezigd taaide ze af. In de tijd dat we daar waren, werd menige toerist, die natuurlijk niet op de hoogte was van de "normale" gang van zaken, min of meer overrompeld. De Luxemburger achter de toonbank, zag het met lede ogen aan, "ach ja het strand is vrij", maar we hebben er wel veel overlast aan. De klachten komen bij ons....
Vissen
Tussen het lezen, het veelal plaatjes schieten vanaf ons bedje, het ouwehoeren met onze buren, heb ik ook mijn hengeltje uitgegooid. Ik had een paar broodjes mee, en buiten het top hengeltje en dito geweven lijntje via Temu, dat niet eens met de tanden door te knauwen is, heb ik een ook een zooitje "ramsch" visgerei meegenomen van de "AC-tion". Voor de volgende sessie moet ik maar even bij "Kokkie" te rade gaan, om wat kleiner haakjes en wat lichter lood, te lenen. Het brood lag al van de haak af, voordat het water was geraakt de vlok die ik had gemaakt, werd door grotere vissen opgegeten, maar ja door het "meegebakken" lood, was het veel te zwaar en zonk het naar de bodem. Volgende ronde, nieuwe kansen. Stukje kip eraan en dan gaat het lukken...
Overal gevleugelde vriendjes
Speciaal voor mijn kameraad FJ heb ik me ook even bezig gehouden, met wat plaatjes schieten, van de gevleugelde vriendjes. De hele dag waren er 3 Pelikanen aan het jagen, om hun interne "vis gehalte" bij te houden. De ene na de andere duikvlucht werd in hoog tempo uitgevoerd. Met af en toe een rustpauze op de "uitkijk plaats", was het een spectaculair gezicht. Voor de zwemmers die in het baaitje aan het poedelen waren, was af en toe de schrik van het gezicht af te lezen. Niet gek, want de "air force" kwamen ongeveer één meter naast hen in het water terecht. De overige gevleugelde vriendjes kwamen rond onze bedjes, nadat ik een voerplaats had gecreëerd, met de broodresten, van het vis avontuur. Ook de "dragon flies" vlogen af en aan, een mooi schouwspel. Op de plaatjes is niet te zien dat ze fel rood zijn, maar het zijn net 10 cm grote helikopters, zonder de rotor geluiden dan...
Na het eten gingen we weer op huis aan, waar later op de avond Betty en "Kokkie" zouden aanschuiven. Wat ik nog was vergeten, en Kelly V, onze landlady, vroeg hoe de IJskoffie was. Nou bij "Kees" was het koude koffie, met ijsklontjes, maar wel een goed rietje..... Drumi dushi y te mañan dushinan.....
