Klokslag 5:30u, alle wekkers gaan af, in het huis van de Reizende Reporter, ondergetekende en zijn eega. De voorbereidingen waren, op het wassen en aankleden na, zo goed als gedaan. De afgelopen avonden waren we al druk bezig geweest de koffers te vullen. Wegen, spullen erin eruit, wegen, erin eruit, herhaaldelijk gedaan. Vandaag 29 februari, we hebben er zowaar een dag bij dit jaar, alles aan de "ulster", en koffers dicht. Niet vergeten het kleine schrijfgereedschap, waar ik nu op zit te tikken, veilig in te pakken om mee te nemen. Gelukt, buuf die ons net als ieder jaar wegbrengt, zit beneden aan de koffie, koffers in de auto, en na de koffie op pad. Het is al ongekend druk op onze route naar Schiphol, maar ruim op tijd vertrokken. TOTDAT, alle feestverlichting op de ring A10 aanspringt, en de matrix borden, 2 "X"'' en een getal 50 weergeeft. Ja aan m'n hoela 50, alles staat stamptepede stillll. Voor de zekerheid even de "van A naar Beter" app op de telefoon gestart, en ja hoor 3,3 km file, met als oorzaak een crash in de Zeeburgertunnel. We hebben 43 minuten, de tijd dringt opees, "rustig" zitten wachten, en dan maar de stoute schoenen aan, en de Schellingwouderbrug opgezocht, want we stonden ongeveer 25 meter van de afslag namelijk...
Na de bruggen was de weg eerst aanzienlijk rustiger, tot aan Watergraafsmeer, waar weer iedereen in de ankers schoot. 50-50-50, regen en nu een pechgeval. Ja inderdaad ongeveer werd het voor ons ook misschien een pechgeval, ten minste in mijn hoofd.
De beide dames in de auto probeerden met koetjes en kalfjes verhalen, de algemene gedachten weer te resetten, wat matig lukte. Maar toch, we naderden het bord Schiphol. Ruim binnen de gestelde limiet door de eigenaren van de normaliter blauwe vogels, wij hadden een tropische variant, inchecken en door de douane. Mijn ondertussen zeer wijze eega verdomde het gelukkig om ongeveer 150 Euro voor sigaretten neer te leggen, dus alleen een paar luchtjes. We zaten net bij de gate, toen de eerste mensen al in de "priority line" stonden te wachten. 15 minuten later kon iedereen instappen. Met 1 aangesloten "slurf" werden we gedwongen om door de 1e klas te lopen, om even te zien, hoe luxe-, en lui iedereen onderuit gezakt zat. Promotie stuntje van de KLM? Wij op de stoelen 62B en 62C moesten nu iedereen langs. Woensdag bij het inchecken, kreeg ik nog wijzigingen door, dat mijn stoelen 63B en 63C, nota bene in April al geboekt, werden afgepakt, wat niet bijdraagt aan een rustig "we gaan op vakantie gevoel". Na dit later nog even met één van de TOP stewardessen te hebben besproken, waren we er samen niet uit "waarom". De vlucht was gestaag maar een beetje "bumpy", af en toe een hobbel, maar wel goed gedaan door gezagvoerder "Kees"..
Bij de aankomst was, net als andere keren, druk bij de "Migration". Met een heleboel slapers voor ons, we zaten namelijk in de staart, mochten er bijna 300 mensen voor ons in de rijen gaan staan. De slapers moesten constant door de douaniers worden wakker gehouden, waardoor het toch nog een beetje vlotte. Na dit intermezzo, naar de koffers. Zoals een Amsterdamse Wijsgeer met nummer 14 op zijn rug altijd zei, "ieder nadeel heeft zijn voordeel", zo ook nu met de koffers. Omdat we aan de late kant waren, waren onze koffers waarschijnlijk als laatste erin gegaan, dus als een "FiFo", al vlot op de band. Met onze opvallende labels eraan, waren ze niet te missen, en hoefde "Betty" niet te lang te wachten op ons. We waren zelfs zo rap, voor haar binnen een kwartier, dat ze niet eens hoefde te betalen op de luchthaven. Aangekomen bij onze "nieuwe thuiskomen", wachtte Kelly V, onze nieuwe landlady al met smart op ons. Na een korte rondleiding en al het moois even aan ons te showen, en mooi is het zeker, bleven we achter met Betty. Even met haar naar de "Wah Sang", onze vertrouwde Chinese-buurtsuper, om wat boodschapjes te halen. Later sloot "Kokkie" ook even aan bij ons, en rond 0:00u Antilliaanse tijd, gingen we naar onze "tampad" om er nog maar eens een Nederlandse kreet uit te gooien. Voor vandaag even genoeg "gekliemd en gezeurd", Te mañan dushinan, acclimatiseren "thuis" (RR)