2023-02-08 dag 21, djarason woensdag, onderlangs, carnaval op komst, draken op Kokomo Beach, afscheid van onze famia Antiana

We waren voor ons doen, redelijk vroeg op weg naar een strand, dat nog net niet in de Westpunt ligt, maar aan de Bullenbaai. Gezien het toch nog redelijk druk was op de Caracasbaai weg, nam ik de “sluiproute” onderlangs, eerst via de berg “Bottelier”, dan de weg voorlangs bij de gevangenis- en de wijk Koraalspecht. Meestal als je via deze route rijdt, kun je wat extra zonminuten verdienen, omdat de Caracasbaaiweg, volgens mij de drukste route naar Willemstad, bijna altijd vol staat. ’s Ochtends richting de stad, en ’s middags terug richting Jan Thiel. Aan het eind van de weg naar Koraalspecht, kun je via de bovenkant richting Saliña, en onderlangs via Marie Pompoen en de Penstraat, naar Waaigat en dan over de brug, richting Boca Sami en Bullenbaai. Het laatste werd deze  keer “de” route. In de echte volkswijken, zoals de Penstraat, is het ’s ochtends uitgestorven. De mensen moeten alweer vroeg uit de veren om hun dagtaken te doen, wat vaak niet de fijnste baantjes zijn… Dus konden we goed doorrijden, of het iets heeft gescheeld is onbekend, maar in ieder geval konden we blijven rijden.

Afgelopen week troffen we bij de “kaperskapitein” een paar stagiaires uit Den Bosch, die wel flamingo’s wilden gaan bekijken. Ze hadden van hun ouders de locatie van Jan Kok doorgekregen. De laatste tijd, als wij daar langsreden, stonden daar niet zoveel van die “Roze Rakkers”, dus mijn advies, probeer eens het water bij de Bullenbaai. Nu wij er zelf langsreden, waren er ten opzichte van de vorige week niet echt veel te zien, dus volgende keer mijn advies maar achterwege laten. Vanmorgen op Dolfijn.fm, voorheen dé radiozender die je móét luisteren, was vanmorgen in een quiz de vraag waarom die beesten op één poot staan.  De Co-presentatrice, die volgens mij niet echt een deelnemer aan de slimste mens zou kunnen zijn, was niet echt ingelezen, in deze “materie”. Dat het is omdat ze anders teveel afkoelen, is het enige juiste antwoord. Dus niet dat hij problemen hebben met de andere poot. Pfff, maar ik stoor me de afgelopen weken toch al aan dat immer te laat komende mens. Gelukkig hoef ik haar vrijdagochtend niet meer te beluisteren 😉….

Op Kokomo stond de lieve dame uit Hoorn, weer achter haar stalletje, om de koopwaar aan de, meest Amerikaanse toeristen, te kunnen slijten. Ook nu weer waren de “Trumpies” weer luid en duidelijk aanwezig op het overvolle strand. Eigenlijk zijn ze met het  confisqueren  van strandstoelen een graadje erger dan normaliter onze Oostburen. Eigenlijk zat ik met de camera klaar om, de “Trumpies” vast te leggen, als een “Kokomo draak” die in een boom klauterde, bij zijn sprong naar beneden, tussen de  nietsvermoedende schreeuwers terecht zou komen. Helaas dat was niet aan mij besteedt, en zat ik dus voor “doedel” klaar….  Nog wel even wat “draken” geschoten, bij hun klautertocht  op de berg… Het werd een heerlijk dagje aan het strand, met enkele heerlijk verkwikkende duiken tussendoor. Jammer dat ook hierheen weer zoveel blèrende “cruisers” worden verscheept, maar ja het levert natuurlijk wel de broodnodige centjes op…..

Terug op het “nest” kwamen de beneden buren, Michel en Simone even aanlopen, bij het Buurtcafé. Echter konden we niet slijten aan beiden. Dus geen “klandizie” van hun. Bij hun aankomst afgelopen Zaterdag, zag ik wel iets bekends aan de in Amsterdam-Noord geboren ouwe piep. Echter het kwartje was nog net gevallen. Nu bleek, bij even wat “data overleg’ dat hij bij DWS, samen met mijn jongere broer Leo, en neefje Jean heeft gespeeld, waar mijn vader leider was. Ook bleek dat we zeer veel gezamenlijke vrienden en ook kennissen hebben....

Toeval bestaat niet zeg ik altijd. Na een flinke poos, met Feyenoord-NEC op de achtergrond, op de Ipad, moest ik even wat te eten gaan halen, het was al half-zeven, en de “gasten” zouden rond half-acht komen groeten. Snel even naar Keke, onze buurt Chinees, dacht ik. Dat duurde ruim een uur voordat ik mijn stjou-ming shrimps, zoals het op de geschreven “menukaart” staat. Betty was er ondertussen al, en wij hadden ruim genoeg, om haar een hapje mee te laten eten. De rest van de visite kwam een half uurtje later, en de restjes van ons, plus de meegenomen spullen, op de Hollandse fuif, werden genuttigd.  Nadat de laatste “klanten”, en onze famia Antiana waren vertrokken, uit het “Buurtcafé Hènnup” konden wij nog even genieten van onze laatste avond, op onze porch. Rond 2:00u. gingen we slapen en ons opmaken voor onze dag van vertrek….. misschien dat het “te mañan dushinan”  volgend jaar weer uit de kast kan worden gehaald… maar voor nu nog even een, Te mañan dushinan….

Djoa, de hond van Tony J, en "Pientje" hebben ze vandaag moeten laten inslapen. Sterkte Famia....