2023-02-01 dag 14, djarason woensdag, Mambo blvd, De Koning, etentje van H@H bij de Chef, auto verlichting vergeten

Vanmorgen had ik enkele voetbal aankondigingen te maken, omdat ik het Jeugdverhaal bij Telstar niet wil laten versloffen. Als je iets doet moet je dat voor 100% doen, ook op vakantie.  Nadat we ons klaar hadden gemaakt, was mijn planning om naar Mambo te gaan. Wat mijn moppie niet wist is, dat ik van onze familie in Nederland, namelijk van H@H, een “cadeau” voor haar had meegekregen, om te besteden, in een restaurant, naar keuze. Dat was voor mij een meevaller, want ik mocht hier ook van meegenieten. Heel “penages” voor haar een jurkje, schoenen een borstel, en onderkleding in de tas meegenomen, om bij een wasgelegenheid achter het strand, om een “pitstop” te kunnen maken.

Aangekomen op de parking van het strand, kon ik een parkeerplekje vinden, vlak achter Bonita’s, de strandtent waar we, als we op Mambo zijn, meestal te vinden zijn. Het was nogal druk, met Trumpies, maar we hadden net een aantal pendelbussen, die rijden tussen wal en schip, zien vertrekken. Dit maakte het voor ons wat eenvoudiger om een plekje, tussen de nog niet vertrokken Trumpies, te vinden. Mede doordat de jongen, die opdracht had het afgebakende deel te beschermen, de beach aan het herinrichten was, mede omdat er zoveel al waren vertrokken. In de achterste rij, met overzicht op zo’n rij of 10 voor ons, was het genieten van de omvang van het gros, oudere bezoekers. Na een uurtje hebben we onze bedjes uit de beschermde zone getrokken, om zo wat meer schaduw te krijgen. Waarna de strandmaffia direct voor onze neus stond, om de bedjes die al eigenlijk onder het gewoonterecht vielen, af te rekenen.

Sufkop die ik ben, geen boek mee, dus ik was wel genoodzaakt, allerlei onzin op de gevoelige plaat vast te leggen. Zo ook toen onze Koning, die duidelijk niet op tijd op zijn afspraak, met de beleidsbepalers van Curaçao, kon komen. Tenminste als de nieuwsberichten de juiste aankomsttijd hebben doorgegeven. Het marineschip, de “Holland”, die al een paar dagen eerder door ons, in de Annabaai was vastgelegd, lag op een paar mijl uit de haven, te wachten om te laat te komen, zo leek het…. Het had meer weg van een bezoek van Sinterklaas, waar de kinderen, smachtend op de kade van de plaats van aankomst staan te wachten. De mensen maar laten staan terwijl het schip stil voor de kust ligt.  Dit toneelstuk was niet slecht, nee het was dramatisch.....

De reservering die ik had gemaakt, leek toen we op het strand lagen, toch verder weg als gedacht. Nu  moest ik natuurlijk open kaart spelen. De smoes: "dat ik bleef liggen, om de “Holland” bij het binnenlopen van Willemstad te fotograferen", ging niet meer op. Dus wij ons nog mooier maken dan normaal, en dan maar eerder boven wat drinken bij “El Grill Mexicano”, het restaurant waar “Kokkie” momenteel als Chef het scepter zwaait. De bediening, en het voorgeschotelde was heel goed, zonder te overdrijven. Een jong team in de bediening, staat klaar om er een boeiend geheel van te maken. Na het diner naar de parking, om weer terug te gaan naar ons “nest”. Echter bij de auto aangekomen wachtte ons een onaangename verrassing. De checklist, die ik altijd afrond voordat we uitstappen, daar had ik één onderdeeltje van vergeten. De lichten waren vanzelf uitgegaan namelijk. Met geen enkele mogelijkheid de auto te starten, zelfs niet met hulp van Derk onze resort-genoot, en ook niet via een gigantische truck, van een in de haast aangehouden Chinese bestuurder. Geen succes. “Kokkie” die op het punt stond te vertrekken, aangeschoten, en als een ware “rond” bracht hij ons thuis. Nog even thuis bijgekomen, van de schrik, en onze landlord een appje gestuurd, en de situatie uitgelegd.  Morgen gaat hij me helpen om het “prik” probleem op te lossen.

Te mañan dushinan…..