2023-01-19 dag 1, djaweps donderdag, heenreis naar Curaçao met de Blauwe Vogel

 De heenreis naar ons tweede thuis Dushi Korsow verliep als een zonnetje. Al vroeg uit de veren, ondanks dat we pas in de middag 14:00u. van start konden gaan. De buuf  bracht ons weer tot voor de gate, en waren 4 uur van te voren daar.  Wat ons opviel was het vele- en vriendelijke personeel wat er op de luchthaven rondliep, bij Security werden sowieso 15 man ingewerkt.  Ook later in het vliegtuig bleek dat er 5 personen werden ingewerkt, wat nu wat meer tijd in beslag nam, maar zoals in alle bedrijven, later veel tijd kan gaan schelen, míts ze natuurlijk wel blijven. We vertrokken mooi op tijd, en met de mededeling dat de vlucht ongeveer 9,5 uur zou gaan duren, konden we ons voorbereiden op een lange zit. Maar voor een paar weekjes vakantie pret heb je natuurlijk wel wat over.  Met onze purser "George", eigenlijk heet hij anders maar ivm privacyredenen, heb ik hem maar zo genoemd. Ook één van de nieuwelingen bij de Blauwe Vogel.  Ongeveer een jaar in dienst, maar deed zijn werk alsof hij er jaren rondliep. Met hem hadden we een perfecte match.  Op stoel 50A hadden we direct een vakantie vriendin uit Amersfoort erbij, samen met haar hebben we de tijd aardig doorgebracht. Ze is op werkvakantie, als groep van acht,allemaal verspreidt door het vliegtuig.  Tot zover

de roddelrubliek van RTL4.....

Een vliegreis verschilt niet zoveel van een terrasbezoekje in de zomer.  Niet dat ik dat zoveel doe, maar het is net aapjes kijken.  Wij hadden de stoelen op rij 50, tegenover de KLM "keuken", dus veel aanloop van voor en achter. Zo ook een tweetal mannen, één met een nieuwe kunstknie uit Den Haag, en de andere kwam uit Rotterdam. beiden hadden gemeen dat ze een buikomvang hadden, tonnetje rond, en als kiloknallers het goed zouden doen. De vraag was wie het eerste zou gaan bevallen. Naast al deze onzin, had onze "George" het berendruk aan zijn stal.  Zij, de twee rond buikiggen en wij, rij 50 A t/m C, vonden dit zo zielig dat we de mensen naar de locatie achterin hebben gestuurd om daar wat werk neer te leggen, bij de gender neutrale purser. Het verhaaltje "daar is het gratis" deed wonderen. Natuurlijk was dit bij onze vlijtige purser ook zo.  Verder zagen we de avances van een oudere Franstalige grijze man, die een veel jong(er) bloempje probeerde te plukken. Met typische Louis de Funes moves, je weet wel met die schokkerige schijnbewegingen. Dat liep voor hem in ieder geval op een Blauwtje uit  

Bij aankomst, was voor ons weer de vraag, "hoe onze koffers er dit keer weer onderuit zouden zijn gekomen". Vorig jaar namelijk waren de koffers redelijk gemankeerd uit de strijd gekomen, Koffer 1 had toen nog 4 wielen, maar koffer 2 was mank en had er nog maar twee over. Een bestelling bij onze kofferdealer op internet, leverde toen 3 nieuwe wielen op. Één spare die we morgen weer onder koffer 2 kunnen planten, want er ontbrak nu ook wederom een wiel. Bij aankomst in de ontvangsthal zagen we onze namen op een oplichtende plaat, want de taxi stond al klaar om ons naar onze Cabana te brengen. Daar aangekomen wachtte onze "Landlord Henk" die in 'ons" huis een bloemetjes ontvangst had geregeld. TOP natuurlijk.  Hij en Wij blij dat we weer op ons "Nest" zijn geland. Ook nog even kennisgemaakt met de buren van ons uitkijknets "Warawara", Leonora en Mirthe, die met een verrassend nieuwtje over mijn werkomgeving kwam. Het was redelijk verbazingwekkend, dat ik zo even navraag ga doen bij één van mijn collega's.

De Pelikaan was weer voor een poosje van ons....   Morgen acclimatiseren bij ons thuis, om onze boddies niet al te veel te laten verbranden, kijken of dat lukt..... Te mañan dushinan.....