2022-01-22 Dag 3, djasabra, ku nos famia Antiana, na Cas Abou, "billen parade" aan het strand

Gisteravond werd even naar ons "gefaxt" zoals Kokkie dat altijd noemt, of we met hun, en de rest van onze Famia Antiana naar het strand mee wilden komen.  Alles binnen de gewenste "C19" regels, want niemand wilt natuurlijk afgezonderd op haar of zijn hotelkamer een dag of 10 opgesloten zitten, daar ga je niet bijna 10:00u voor vliegen natuurlijk. En de Antigeen test bij ADC stond zondag, dag 3 na aankomst bij ADC "checkpoint" Papagayo gepland.  De familie was al vroeg onderweg, want om 07:00u. hadden ze al op het afspraak punt aangekomen.  Wij daarentegen hadden een iets latere "shift" gekozen gezien de vliegreis nog een beetje in de  benen, begonnen wij onze eerste Westpunt trip om 09:00u. Aangekomen bij de slagboom van Cas Abou, bleek de auto voor ons de portemonnee ergens in de achterbak te hebben liggen.  Iedereen uit de auto, de tassen eruit en zoeken. Bleek los onderin de auto te liggen, gevonden betalen en door.

Wij mochten van de altijd olijke pootwacht, nadat we de 10 Naffels hadden aangereikt direct door, naar het strand. De weg van Cas Abou was er de afgelopen 2 jaar, wat dat zit er tussen ons laatste bezoek aan Dushi Korsow en het heden, niet beter op geworden. Een weg waar een lottoballetjes machine jaloers op zou zijn geweest, lag er voor ons, maar werd overwonnen. Het parkeerterrein was al redelijk gevuld, tenminste de auto's werden al van ver onder wat mansanillas, een giftige soort appeltjes boom, geparkeerd, Misschien hadden onze mede parkeerders het idee dat hij lekker in de schaduw zou staan, waarschijnlijk niet wetende dat de zon "ietwat"omloopt, en de volle zon er 's middags vol in zou komen te staan.  De auto zou daarna niet misstaan op een broeikas.nl website ga ik je vertellen. Wij konden onze auto daardoor vlak voor de poort parkeren, bedankt mede lotgenoten.

Even "spotify" loslaten over het strand, of we iets bekend zouden zien. Ja hoor Kokkie stond ons al van verre binnen te loodsen, de armen wijd zwaaiend. De familie had al een mooi centraal plekje uitgekozen, voor toilet, douche en natuurlijk eetgelegenheden. Echter waren zelf al zeer "self provisioning" geweest en de Juk, was niet alleen gevuld met ijsblokken, maar de nodige versnaperingen waren meegebracht. Barman Tony, had het beheer over de goodies en deed dit met verve, Oma de hoofdvrouw van de familie, meegekomen met haar kinderen, zat het allemaal genoeglijk te aanschouwen. En trok af en toe een "snoetje", of het wel of niet, allemaal goed ging. 

Het is bijna niet meer mogelijk, om zonder enige gêne een behoorlijk plaatje te schieten, zonder dat er iemand met (zeer) uitpuilende billen voor de lens langsloopt.  Daarom heb ik tot nu nog maar heel weinig plaatjes geschoten. Toch slechts enkele exemplaren meegenomen in mijn "shoot".  En misschien is deze exposure ook een beetje de bedoeling. Tegenwoordig weet je het maar nooit, in deze gevaarlijke #Me too tijd.... Het bederft uiteindelijk wel de originaliteit van de foto's , maar eerlijk is eerlijk niet het humeur....
Pientje DZ, nog druk aan het werk in Willemstad, werd gevraagd door eega lief, om even bij de KFC langs te gaan, vanwege de écht ellenlange rijen bij de beach SNÈK. Ze werd hartelijk verwelkomd door de familie, en ons natuurlijk, ook haar hadden we al twee jaar niet gezien. De kippetjes gingen er trouwens goed in.

Na een heerlijk dagje strand, even tanken bij Terra Cora (rode aarde),  viel juist bij het uitstappen mijn nieuwe praattoestel op de grond. Volgens mij deed ik hem in mijn zak, ging betalen, en na het tanken weer onderweg. Je betaald trouwens op het eiland, en dat is een meesterlijk idee, vóóraf aan het tanken. Als door een "Maribomba" gestoken, wat op het strand echt gebeurde in mijn bovenbeen, en waar Oma een zalfje voor had, kreeg ik een schrikreactie: "waar is mijn telefoon?".   Auto aan de kant, en net als die oenen aan de slagboom, alles doorzoeken stoelen naar voren, naar achteren tas doorzoeken, niets.  Juist toen we terug wilden gaan naar het tankstation hoorde ik iets rammelen in ons zwartetussenconsole van de auto.  En gelukkig het eveneens zwarte spraaktoestel, kwam tevoorschijn... Was gelukkig slechts uit mijn zak gevallen...

Bij terugkomst op het vogelnest, kwamen Rico B, Bonnie B, en de meisjes B en vB ook ongeveer gelijktijdig, terug op het nest, met een heidens dilemma, wat gaan we bestellen. Wij waren al voorzien op het strand maar de familie schoof aan, en waren aan de tafel van de Djamàrs B(ar) en Restaurant, hun score aan het op snafelen.  Ook vanavond werd het weer een gezellige boel, dit keer zonder de "boze buurman Lou B, uit M.  Morgen maar "naar de ADC testen en zien of de bar open kan blijven....  Temanjan dushinan......