2022-01-20, Dag 1, donderdag 20 januari, De heenreis, voorbereiding en de extra “Covid-2022 regel stress”.

Rond 5.30u. ging onze wekker af. Lia was, zoals thuis gebruikelijk, de eerste die een stap naast ons bed zette. Maar ja, de alarmbellen van al onze wekkers waren afgegaan, dus kwam er ook voor mij, van blijven liggen natuurlijk niets meer. Bovendien ons kind bracht ons deze keer naar de luchthaven, en zou zeker bijtijds voor de deur staan. Ook kon je het riciso niet lopen om “te” laat op Schiphol aan te komen.  In het ongewisse wat er eventueel nog aan onze secuuur vergaarde papaparassen moest worden toegevoegd. Want met de huidige Corona situatie in zowel Nederland als Curaçao, moest er als voorbereiding nogal wat worden gedaan. Allereerst naast het incheckgebeuren bij KLM (30 uur van te voren), de “normale” vaccinates inclusief booster, de PCR+test om een vliegreis sowieso te mogen maken, dan het Imigratie formulier, het PLC document van Curaçao en last but not least de afspraak voor een Antigeen test op Curaçao zelf, drie dagen na aankomst. Dus voor mensen die “data gestoord” zijn en niet zo bedreven met een computer, weleens in de stress kunnen raken.  Nog wel even vermelden, ivm de Covid-19 beslommeringen “In den Landen”, kreeg je bij de incheck geen gebruikelijke boardingpass maar een “incheck bevestiging”, de instapkaar kregen we op de luchthaven…. Wel even een vermeldingwaard de dames van KLM deden het geweldig trouwens.

Bijtijds aangekomen op Schiphol, de instapkaart gekregen, door de douane, en achter de grens voor de reis.  Alles met de KL0735 was top geregeld, behalve mijn gekochte WiFi stream, die niet eens een normale pagina kon openen. Helaas KLM, 10.000  airmiles naar de “philistines”.  Maar alles top op tijd, en de gezagvoerder gaf door dat de rit zacht en teder zou gaan verlopen. En daarin kreeg hij helemaal gelijk. Zelfs binnen de tijd aangekomen, snelle douane afhandeling op de sterk vernieuwde luchthaven van Curaçao Hato, was het even wachten op de koffers. Naast afgebroken wielen, een losse spanband, en enkele open ritsjes, waren onze koffers aan de late kant. Natuurlijk omdat ze als één van de eersten, we waren tenslotte bijtijds, in het ruim waren gestouwd.  Onze “taxi” was er al, en onder de klanken van Radio Dolfijn FM, bereikten we in no-time onze residentie, “Curaçao4U”. Helaas had het eiland besloten voor een power-test onze wijk te nemen, dus na ongeveer een uurtje waren we met onze “landlords” Henk en Myra, kompleet in het donker aan de soep en “koffie”…. 
Aan de grote tafel waren onze resort-huisgenoten, bij elkaar aangesloten, en  nadat de “boze buurman” langs was geweest, ik bij de overage buren mijn “entree” had gemaakt, met een koprol van de trap met twee stoelen in de hand,  was onze vakantie echt begonnen….