2022-02-05 Dag 17, djasabra, Dr.AA feliciteren, alweer naakt en dierendag op Directors bay, knikkerbaanwegen, varken in de modderpoel op straat...

Vandaag kwam in mijn facebook, de melding dat Dr.AA vandaag zijn verjaardag viert. Dit was de reden dat we onze voormalige Landlord, en ook onze vriend van Amalia A, even opzochten, om hem te feliciteren. Ik was op zoek naar zijn Toyota Landcruizer, naast zijn twee prachtige kinderen zijn grote trots, maar ook door de huidige Corona situatie in de vakantiebranche heeft dit hardwerkende vakantiebeest het e.e.a. moeten inboeten. In de afgelopen twee jaar wilde hij ook kijken, hoever hij kon komen in de Tropische politiek.  Bij het horen van deze carière move, twee jaar terug bij ons laatste bezoek aan hem, had ik direct het idee, dat hij hiervoor niet meedogenloos genoeg zou zijn, en de grote sponsoren hem niet wilden steunen. Jammer want misschien was de plaatselijke politiek in een ietwat beter daglicht komen te staan, mocht hij zijn gekozen.... Hopelijk trekken de zaken weer aan voor deze fijne gozer, zodat hij zijn droom AA weer verder kan leven.....

Op weg naar Directors bay, kwamen bij het oude Baya op een dukdalf een flink aantal Pelikanen, op hun stok.  Ik moest direct denken aan dat mopje of tekeningetje van een paar jaar geleden, waar de boom van boven uit werd gevuld door de directeur, zijn managers, of chefs en daaronder de gewone medewerkers, het gepeupel. Daarbij was het het gepeupel, dat werd onder gescheten door de chefs, die op hun beurt door de managers, en alleen de directeur bleef buiten schot.... De namen die ik zou gebruiken zouden fictief zijn, en overeenkomsten met bestaande personen zijn geheel op toeval gebaseerd.... 

De kwaliteit van de wegen waren vanmorgen, ook door de aanhoudende stortbuien, van afgelopen nacht, en de buien in de voorgaande dagen, tot een minimum gereduceerd. Het leek min of meer op de knikkerbakken, waar ik vroeger op het biljart bij mijn Opa en Oma, mee mocht spelen.  Ook werden deze op de speciale biljart avonden gebruikt, en mochten de biljartballen er niet doorheen vallen.  We hadden, door de wielen donerende gaten in de weg, in een droge- en een natte uitvoering, onze volledige concentratie nodig om vandaag niet op drie wielen thuis te komen.... Bij het ontwijken van de sinkholes in de weg, is de mogelijkheid aanwezig dat je door uit te wijken, te dicht langs de scherpe stekels van de Pica's terechtkomt. Gelukkig leverde dit (nog) geen krassen op onze limo.  Wel had ik voor ons vertrek van vandaag even gecontroleerd of ik wel een reserve wiel in de auto had.  Nou dat was goed in orde, John bedankt hiervoor...  

Op het strand troffen we onder een palapa, een echte Ginger aan, toevallig uit Amsterdam (Diemen) zoals later bleek, haar roots lagen in Schotland. Het donkerrode, krullende haar omlijste haar blanke gezicht. Ze bood ons een plek aan onder de palapa aan, om onze spullen neer te leggen, en we kwamen snel tot een geanimeerd gesprek. Ze was slechts enkele dagen op het eiland, dus ik gaf mijn ongevraagde advies, mop vergeet niet te smeren, smeren en nog eens smeren... Dat advies werd aanvaard.  Ze wilde wel snorkelen, maar als ze alleen had geweest heb ik het idee ze haar spulletjes niet onbeheerd had achtergelaten. Ik bood dus aan om samen met haar onder te duiken. Langs de kust een beetje tegen de stroom in, kwamen we bij de verweerde ijzeren palen van de oude Shell steiger omhoog. Er keek een groot uitgevoerde Stern ons aan met een blik van, waar komen jullie nou vandaan, mafklappers. Toen we net op het strand waren, hadden we onze ervaring gedeeld, dus ook mijn verhaal met de naakte vent van ongeveer 5 dagen terug. Juist toen we onze bolletjes boven het wateroppervlak uitstaken, wees ik Ginger naar de kustlijn, waar de vent met zijn ouwe happie, weer open en bloot aan het flashen was. Een beetje vreemd want nu was het op de Zaterdag een stuk drukker dan eerder deze week. Ondertussen had het wederom een beetje geregend, onze spullen waren door mijn moppie veiliggesteld, onder de palapa. We lieten ons niet door deze mini Pluvius uit het veld slaan, het buitje waaide ook snel weer over. Voor Venezuela kon je zien dat daar het onweer met bakken uit de lucht kwam, dat bleef ons bespaard. Na een paar uurtjes namen we afscheid, en wisselden onze mail gegevens uit, zodat ze ook van de plaatjes kan genieten. Verder op het strand, was een local zich aan het scrubben, ook deze vertoning was geen geheim voor de 3000 mm van mijn Nikon.... Wel vastgelegd, maar een beetje gekuist.  Aanvragen voor de ongekuiste versie zijn mogelijk(!). Flinke cirkeltjes gebruikt....

Op weg naar ons nest hadden we weer een nieuwe afleiding.  Met het bepalen wat er vanavond weer gegeten moest worden, kozen we voor Keke, de afhaal Chinees. Je bent op de huidige wiel donerende  wegen nog alerter dan anders. We reden juist langs de Bakkerij het zonnetje, waar veel Nederlanders hun dagelijkse broodjes halen. Dus we passeerden het gebouw, en moesten ook goed opletten voor de zijwegen.  We reden langs Kaya Leptop  en een beetje verbouwereerd keken we elkaar aan. In de stad  kan het weleens gebeuren dat de kabritoe (geiten) over straat lopen. Uit het straatje liep een groot varken, van modderpoel naar modderpoel, en raakte uitzicht.  Ik draaide na ongeveer 50 meter de auto, want als ik dit vertel, dan gelooft de familie er niets van... Even zoeken waar de lobbes was gebleven, want hij was direct het groen ingedoken. Mijn moppie had beter zicht op de vrolijke wroeter, en zag de oren net boven het groen uitkomen. Ik stapte uit kwam tot 5 meter, daarop koos hij meteen het hazenpad, een beetje vreemd voor een varken. Mijn imitatie van zijn soort was zodanig dat hij boos omkeek. Geen idee wat ik hem toe knorde maar ik was wel op mijn hoede of hij zou omkeren. Vuurwerk ben ik niet zo bang voor, maar bij semi-wilde dieren moet je altijd op je hoede zijn  (ook voor Vossen !). Hij poseerde even en verdween toen in een tuin, buiten zicht van de camera...  We ronden onze werkdag af, met een Batata Meat take-out   bij Keke, en kwamen daarmee op het nest aan.....  Te mañan dushinan....