2020-02-03 djaluna (maandag), de rit naar familie Kip, en wat vreemde snoeshanen
Vanmorgen waren we van plan om eigenlijk vroeger te vertrekken dan anders, maar waarheen geen idee, maar in ieder geval Westpunt in. Echter dit plannetje viel een klein beetje in het water, want het leek wel spreekuur op onze porch iedereen kwam even langs onze praktijk om het zijn of haar verhaaltje te doen. De familie van onze landlords waren gisteren al vertrokken dus dat scheelde wel een consult. Nee hoor, nu doe ik net of het niet leuk is om even met iedereen te babbelen, juist andersom het geeft een fijn vakantiegevoel. Alles mag niets moet, lekker aan elkaar geen planning, geen tijden...lekkuhh vakantie....
Toen we gepakt en gezakt waren rond 12:00u., dus nu was veel later dan anders, liepen we onze schowmasterstrap af naar de auto. Deze had ook al een stief uurtje in de ochtendzon gestaan dus, twee deuren open, en.....? Ja niks eigenlijk. Onze batmobiel startte niet. Meer dan een paar klikken kwam er niet uit. Van te voren was ons gevraagd om alle electronica uit te zetten bij het verlaten van de auto, een klant voor ons namelijk had het e.e.a. aan de auto gemodificeerd , oftewel een kleine aanrijding veroorzaakt waardoor een paar electrische zaken, achter de accu doorliepen. IK had mijn auto gisteren uitgeleend, om de familie naar het vliegveld te brengen, en koppeltje mee terug. Echter in het donker had deze man, die niet wist waar hij het moest zoeken, en wel honderd keer zijn verontschuldiging aanbood, de blower op 1 laten staan, en dat zo'n kleine 14 uur lang. Accu léég, snel even de grote baas, en haar man appen, die binnen vijf minuten samen met de arme veroorzaker, onze auto reanimeerde....
Dus dan op weg naar Westpunt. Gezien de vordering in de dag, en de nog niet geheel opgeladen batterij van onze batmobiel, een gulden tussenweg. Mocht ons vervoermiddel het onverhoopt laten afweten, zaten we in ieder geval niet in de bush, als we terug gehaald moesten worden. Keuze Blue Bay, of Kokomo? De eerste mooi geciviliseerd, met een open afvoer naar de zee. De ander een leuk strand, waar we ook eerder deze tour waren neergestreken en met een heel mooie schaduw plek, zo'n dood ogende maar o zo levende oerboom, te vinden is. We waren naar de laatste onderweg, én op het laatste deel van de weg er naartoe, toen er een kleine truck voor ons deels van de weg raakte. De waarschijnlijk licht pittende chauffeur, wist met een forse ingreep de truck weer op de weg te brengen. Alleen denk ik dat de dagverse eieren geklutst zijn-, en hij met de schrik vrij aangekomen.
Drukte op het parkeerterrein, wil niet direct zeggen druk op het strand, echter vandaag mede doorat we al later waren, wel. We konden toch een plekje onder de reeds besproken oerboom vinden, bijna tegen de doodogende stam. Je kon horen en zien dat erin deze kolos veel leven is. De vier vrije stoelen waren aan de buitenranden een beetje bescheten geweest, dus het beloofde veel vandaag, in deze tot nu toe slamazzelige vakantie.....
Om ons heen waren alleen de ruige rotanstoelen aan het coctailbarretje nog onbezet. Een viertal mensen, kwamen nogal luidruchtig, een paar hiervan innemen. Een Sanne Wallis de Vries look-a-like had het hoogste woord. Ze waren nog niet gesetteld, toen er nog twee stellen bij kwamen. Een in een veel te grote Smurfenzwembroek geklede man liet zich direct gelden. "Paultjuhh", galmde hij over het strand. Iedereen keek naar Smurf, en de aangesprokene, die ook nog eens wild door de haardos werd gewoeld, kon wel door de grond zakken. Daarbij was Paultje, die een kop groter was dan de Smurf, ook nog eens de blabla tante wat zijn eega was, niet echt gelukkig te prijzen. Zeker niet toen Sanne gebeten werd door een insect, aan de binnenkant van haar dij, en zij Paultje vroeg om de wond even uit te zuigen. De echtgenoot daarentegen, liet zich direct over haar dij heen vallen en begon, alsof hij een slangenbeet moest uitzuigen, te zuigen en uit te spugen. Redelijk koddig om te zien, echter ging dit verpoos, aan de meest buitenlandse omstanders voorbij. Om de wond te steriliseren moest en een ontsmettingsmiddel aan te pas komen. Een van de andere vrienden was zo vriendelijk om naar hun bedjes te lopen en een flesje, waarin water leek te zitten, te halen. Daar bleek, zoals Sanne luid aankondigde, pure Wodka in te zitten, waarmee ze eerder hun colaatjes hadden upgrade. Nou in ieder geval gaf deze groep een aardige afleiding, en was er weinig onderscheid tussen Sanne en de rondlopende kippen.....
Aan het einde van de dag, zo rond 17:30u., wilden we wel de Kokomo-keuken proberen. Even naar het aanpalende restaurant, waar een heerlijke koele bries door de tent waaide. De bediening was zeer vlot en snel kregen we de kaart en onze drankjes. Nadat ik een paar foto's had gemaakt naar de Kokomo-schommel en de neergaande zon, was ons diner al opgediend. Terug naar de batmobiel, deuren open en vijf keer een lose klik, niets. De schrik bleef nog achterwege, want er waren nog voldoende auto's waar ik een beetje prik aan kon vragen. De zesde poging, ráák de batmobiel startte, en we konden onderweg, naar de buurtsuper waar we nog wat boodschapjes konden doen. Na ons een beetje te hebben opgefrist konden we nog een paar uurtjes, in de heerlijk verkoelende avondwind, via IPTVheaven relaxed enkele Catch-ups, weer een dag voorbij in Sunny Paradise...Te mañan....