2020-01-22 djárason (woensdag), watersport op JT-Beach, en het luidruchtige zevental
Vanmorgen had ik het idee om naar Daaibooibeach te gaan, even een kleine uitleg voor de nieuwkomers hier, dat is het strand waar oud Marinier Kees, niet te verwarren met Majoor Kees van Paul van Vliet, de scepter zwaait. Hij is destijds deze koffiekit op het strand begonnen, nadat hij destijds afzwaaide. Hij is wel steeds minder aanwezig, ook omreden dat hij al aan zijn 3e leg bezig is. Echter toen ik het idee opperde was er mijn mede vakantieganger die er een geheel ander idee op na hield. Mijn eega wilde perse vandaag de dependance van onze schoondochter, haar manicure-, pedicure salon testen. Zelf gaat ze per 1 februari met haar haar nieuwe salon, bij een reeds bestaande nagelstudio intrekken, in Hoevelaken. Dus de reden was duidelijk, Mami wilde haar nagels laten doen, plan A in de ijskast tot morgen, vandaag dus....
Rondom ons, was het nog redelijk rustig, een familie van 7 volwassenen had de stoelen voor ons geconfisqueerd. Zo kan je het wel noemen, als je de ligstoelen wel huurt maar er vervolgens de gehele dag geen gebruik van maakt. Ze waren all over the place, behalve op hun stoelen te vinden. Nu moet iedereen het zelf weten maar met mijn goede fatsoen heb ik mij, bijna de hele dag zo ongeveer de stoelen oppas van de familie gevoeld. "Nee, sorry deze zijn bezet", etc. Net zo lang dat ik dacht, "weet je neem lekker die F..... rotstoelen". Maar juist tegen de tijd dat ik zover was kwam de familie van een zeer late lunch terug, luid kwebbelend gingen zij eindelijk op hun aankoop liggen. Maar ik beeldde me in dat als je zelf loopt te zoeken naar een prettig plekje on de palmbomen, dan heb je hier ook de schurft aan. Maar ja, waar kun je je druk om maken hè, op een mooie vakantiedag in januari, op het strand van Curaçao, pffff...
Vanmorgen was de pittige-, hoog blonde Fly board instructrice al druk bezig de spullen in orde te maken.Dit zijn die schoenen, waar een jet-straal die wordt gestuurd vanuit de wateruitlaat van een waterscooter, de persoon omhoog stuwt. Ze had zoals ze zei voor vandaag enkele boekingen staan, en die konden ieder moment komen. Voordat deze mensen kwamen, gaf ze zelf even een staaltje Flyboarding te berde, waarbij ze de ene na de andere dolfijn duik naar voren en de andere salto naar achteren maakte. Geweldig om te zien zoals die meid dit deed. Het jennen waar ze mee bezig wat trok in ieder geval wel voldoende aandacht, maar in het bijzonder leverde dit haar, tenminste vandaag, geen run op haar "stand" op. Maar ja, niet iedereen heeft voor een doodsmak in het water gauw zo'n 150 euro over, tòch? Naast de capriolen van het Fly-boarden, waren veel mensen met watersport bezig, al was het alleen maar het klimmen- en afvallen van een luchtbed-, bootje of ander waterobject. Verder uit de kust waren een paar jongens bezig met een waterscooter, waarbij zij de hoge golven van het Caraïbische water trotseerden. Af en toe (zie ook de foto) waren de waaghalzen helemaal "los" uit het water... Geweldig....
Gedurende de ochtend had ik contact met the Hermantor, en hij wist dat we op zijn domein waren beland. Laatst waren we hier in het weekend, de enige paar dagen dat hij,behalve als standby, op het strand niet aanwezig is. Ik had hem al gezocht in zijn werkplaats echter onze Dutch Tjoller, zoals ik hem steevast noem, was niet in zijn werkhutje. Hij appte me dat hij een klus aan het doen was, op het andere strandje, en hij later bij ons zou aanschuiven. Hij is onlangs getrouwd, en met zijn kapsel verried hij enige civilisatie, in zijn huidige bestaan. De lange manen die hij altijd had, waren vervangen door een bos met krullen, die zo uit zijn schedel leken te komen. De leeuw van weleer lijkt getemd. We hebben even wat bijgepraat, met veel liefde sprak hij over zijn moppie, en hun kleine druif. Dat hij zich vol op het ouderschap heeft geworpen is een feit. Één deze dagen gaan we even op huisbezoek, bij zijn lieve familie....
Na het afscheid pakten we onze spullen in om bij Popi's, ondertussen ons vaste restaurant, wat te gaan eten. Zoals nu bleek, wát een mazzel we hebben gehad dat het luidruchtige zevental, vóór ons, de hele dag hun bedjes onbewoond hadden gelaten..... Dan misschien naar Daaibooibeach..... Te mañan.....