2019-02-04 dag 19, Djaluna, koffie bij "RietePiet", en geen Bon Bini voor ons

Maandag 4 februari 2019, omdat mijn Bitlocker-account vannacht, onze lokale tijd, door mijn collega Roald was hersteld, en ik op mijn WA een bericht met de juiste code had gekregen en ingevoerd, kreeg ik mijn oude laptop weer aan de praat. Hoera, hoera, hulde aan de ICT groep TU.....

Vandaag is het de planning om bij "RietePiet" op de koffie te gaan. Vorige week is haar dochter Esther aangekomen, met Riet's grote trots, kleinzoon Ayrton.  Als je Riet spreekt, ligt vaak haar "mobiel" al in de hand, om de foto's van haar kleine man te laten zien. Niets is te gek, maar dat is altijd met Oma's hè.  Vorig jaar ontmoeten we deze "Purmerender's" voor het eerst bij "Kokkie" en Bettina thuis, Riet was namelijk een oud collega van laatstgenoemde, in Nederland. Het Pieten deel van "RietePiet", was een voormalige diender in Mokum, op nummer "48", voor de insiders. Een "stille" kun je hem echt niet noemen, want deze vent zit vol met humor en kwinkslagen, een gezellige vogel. Ik noem hem ook altijd steevast, Baantjer of de Cock, met CéeOóoCéeKáa, zoals die snuiter van de gelijknamige Televisie serie. Intimi, en vaste lezers weten wel waarom.....

We zaten een poosje op het ruime balkon, van hun appartement in "Seru Hollanda", volgens mij trouwens ook te huur voor vakantie doeleinden. Een beetje reclame moet kunnen toch? Toen de lokale pool-boys het gezamenlijke zwembad kwamen schoonmaken, werd de oude "collega" actief, als door een bij gestoken. Het is namelijk zo dat dit al de derde crew is de afgelopen tijd, die voor de cleaning is besteld, omdat de andere twee minder dan half werk leverden.  Nu is het op het eiland zo geregeld dat deze werkmannen, twee  keer iedere week, de pooltjes afgaan, tenminste daarvoor wordt betaald.  "De Cock", de oud VVE-voorzitter van het appartementen complex, is er scherp op om zich dit keer niet te laten ringeloren. Wij hadden namelijk zelf de ervaring, met het huren van een villa, in  "the Pearl of the Caribean", dat ze de ene keer wel kwamen, zonder sleutel van de pompruimte, dus niets konden doen, en de volgende keer gewoon niet kwamen.  Hij heeft verdomme meer dan gelijk, lekker als je in Nederland de rekening moet aftikken, iedere maand.  Er werd "geklokt" door de voorzitter, en wij op het balkon bleven niet onopgemerkt. Ze hadden eerst met een netje het losse "vuil" opgevist, en nadat ze ons op het balkon hadden gespot, en terwijl de heren na 4 minuten alweer bij de auto stonden, kwamen terug met een wisser.  Ja dat is om de "vuiligheid" los te maken van de zijkanten en bodem.  Dus lekker handig, oja nog wel een chloor tablet in de pomp. Na een totaal van 7 minuten, en dat dan misschien, als je mazzel hebt twee keer per week, dus 8 x 7 minuten maximaal per maand, á raison van een kleine 300 Naffels (150 Euro) per maand, is dat een leuk uurloon..... Toch......?

Nog even een paar bakkies gedaan. Wat verhalen over de Haarlemmerstraat buurt, waar ik als Caféhouders zoon, -kleinzoon, -achterkleinzoon, en -bet achterkleinzoon, ben opgegroeid, dus hadden de we een gezellige "koffietijd" met "RietePiet" en de familie.  Tussendoor even met hun oogappel Ayrton een "koffie geheimpje" en een paar foto's, en dan weer op weg. Ik moet wel even zeggen dat dit prachtige complex, niet echt  makkelijk was te vinden. Maar ja dat kan ook aan mij liggen natuurlijk..... 

We gingen nog even op pad, richting SeaQuarium, waar ik volgens mij het bord van het "Bon Bini" strand had gezien.  Nou nee, niet gevonden, we waren aanbeland op een privé strand, tegenover "Hemmingway" het strandpaviljoen, van Lions Dive Hotel.  Eerst een fotoshoot van een paar zeeleeuwen, die een Leguaan wilden verorberen, daarna door naar het strand. We hadden ons bijna geïnstalleerd, toen we om ons heen de "Groen-Witte Oase"  aan hotel handdoeken ontdekten. Ik zei tegen mijn moppie, 'hier moeten we volgens mij niet zijn, ga wel even naar de frontdesk'. Navraag leerde dat inderdaad dit strand, achter "limonCello" bij een prijzig hotel, The Sea Royal Resort, hoorde. Dus alles weer ingepakt en naar onze stek bij "life is Bonita".  Daar een middagje doorgebracht, en aan het strand "gedineerd". Nou ja, meer dan een flinke stapel patat met een hamburger, was het niet hoor.  Ook lijkt het alsof je op dit zonovergoten eiland een beetje overvoed raakt. Na het strand rond 18.30u. weer terug naar "huis", waar we de verdere avond redelijk konden "chillen" zonder onze vakantiekinderen......

Te mañan, misschien naar Kokomo..... En dan 's avonds naar Sea Side Terrace.....  

@NB, deze serie is voor onze kleine man