2019-01-17 de heenreis naar het vakantie paradijs

Donderdag 17 januari 2019, werd ons nieuwe avontuur gestart naar Curaçao. Het blijft altijd spannend om weer op reis te gaan naar ons, zoals je het nu toch wel kunt noemen, ons "tweede thuis".  De spanning zit hem niet in de vlucht naar het eiland maar wel wat er allemaal omheen "moet" gebeuren. Het leuke is altijd het zoeken naar de juiste vluchten, of waar je dit keer weer gaat huizen, het minder leuke is altijd de rompslomp eromheen. Dat laatste moet eigenlijk kunnen worden overgeslagen.  Zo ook vanochtend.  De planning was goed, de koffers stonden gepakt, de wekker gezet, "Buuf" Tiny, onderhand onze vaste taxi chauffeuse, was wakker en gereed, de vuilniszak even wegbrengen, en dan zoals in goed Nederlands "On y va".  De verkeersdrukte rond Amsterdam was weer eens immens, de file die er stond van 9 km lang, een half uur was lang maar te overzien.  Op Schiphol afscheid van onze trouwe chauffeuse, en dan naar binnen naar de bagage afgracht, het inchecken was al zo'n 30 uur eerder gedaan via het Internet.  "Alles wel en alles snel".

Wat inkoopjes doen, een bakkie Koffie en dan instijgen om op te stijgen, maar dat laatste wel 45 minuten later dan gepland.  De  reis liep vrijwel naadloos, lieve Blauwe dames die uw RR volledig in de watten legde.  Het vrijwel, bij naadloos zat het in een incidentje, op onze rij.  "Twee getrouwde vrienden", beide uit de buurt van Enschede, waren goedgemutst aan de reis begonnen.  Na ongeveer 35 minuten vliegen zag ik uit mijn ooghoek lichte paniek bij één van de twee en omdat ik normaliter nogal "betrokken"  ben bij de medemens, deed ik mijn dingen, die ik ooit geleerd had bij mijn BHV trainingen. De man was totaal versteend en reageerde op dat moment nergens op.  De echtgenoot was hem met water aan het besprenkelen, en gelijktijdig begon ik hem een paar "tikjes" te geven, de pijnprikkel.  Hij kwam weer een beetje bij uit zijn "absence", en ik ging versterking halen bij de Blauwe dames. Toen ik met hun terugkwam was de man weer "ontwaakt" maar lijkbleek.  De dames namen het over zijn partner en mij, en eigenlijk was ik daar wel blij om. Wel afgesproken dat zodra het weer zou gebeuren, wij hem direct tussen de stoelen zouden weghalen, en achter stoel 66C, die van mij op de grond zouden leggen. Gelukkig was dat alles niet meer nodig, en was het wegraken van éénmalige aard.....

Aankomst in het "bijna" donker op Hato, het vliegveld van "Dushi Korsow". De passage ging door de "elektronische ED card" soepel en snel, en konden we langs de mensen naar voren. Nu was het een keer dat dit voordeel een nadeel was. Het wachten op de koffers.....

Nadat we werden opgewacht door Angelique, de taxi-chauffeuse die door het verhuurders echtpaar Myra en Henk was ingehuurd om ons op te halen, bij "ons huis" waren afgeleverd. Ging de avond alweer beginnen. Een paar drankjes met hun, en later met onze "famia Antiana" Kokkie en Bettina, werd het alweer bedtijd.  De tandjes gepoetst, beugeltje erin en piten......   Nu 7.07u. , zit ik alweer monter mijn verhaaltje te tikken op "onze Porch", terwijl in Nederland de middag alweer is begonnen, vreemd maar wel fijn.......