2019-01-25 dag 9, Djabièrnè, naar Daaibooi, twee puntjes, én een grove beginnersfout van mij
Vrijdag 25 januari 2019, vanochtend waren Henk en Myra, het eigenaarskoppel van ons complex, Curaçao4U, voorheen Curaçao42, even op de "koffie". Een aantal dagen waren zij druk met allerlei werkzaamheden op hun leuke complex, om het e.e.a weer in goede conditie te krijgen of -te houden. Dus even, voordat de nieuwe werkdag weer moest beginnen, kwamen zij even stoom afblazen, eigenlijk even rook uitblazen, op onze "porch", dus eigenlijk die van hun. Het huis dat wij hebben gehuurd voor deze vakantie was voorheen het huis waarmee zij op Curaçao zijn begonnen. Je hebt ook als vakantieganger op dit eiland, er eigenlijk geen erg in dat er ook nog mensen moeten werken. Maar ja, ook hier moet het brood op de plank komen en liefst met iets erop natuurlijk. Het echtpaar doet er alles aan om het haar "klanten" naar de zin te maken, en volgens mij lukt dit aardig....
Henk had weer een winterschilder dag, en Myra zou zich op de schoonmaak gaan storten. Om hun, na deze interval, weer hun werk te laten doen, vertrokken wij naar Westpunt.....
Vandaag stond Daaibooi op het programma, een semi natuurlijk, semi aangelegd strand in de buurt van St. Willibrordus, bij de zoutpannen van Jan Kok. Dit was normaliter het thuis van Kees, een oude marinier die ooit dit stuk strand ging exploiteren, en volgens mij met succes. Zijn vaste ritueel was voorheen dat hij, op klokslag 11.00u., een scheepsbel luidde waarna het lied "Koffie Koffie, lekker bakkie Koffie", van de sinds vele jaren geleden overleden Rita Corita, werd ingestart. Hij had dan waarschijnlijk voor de 4e keer die dag verse koffie gezet, en die werd op deze manier aan de man gebracht. Echter sinds Kees, enkele jaren terug zelf de teugels een beetje heeft laten vieren, is het over met dit ritueel. De jonge eilander "met ietwat overgewicht", die veel werkzaamheden van Kees heeft overgenomen en nu achter de "toonbank" staat, weet waarschijnlijk niet eens dat dit ritueel bestond. Jammer want het was een "charmant" onderdeel van Daaibooi Beach.....
We waren net aangekomen, en spotten onze "nieuwe" buurtjes ût Grunn, Anne en Jane. Hij een voormalige techneut, een "onderhoud man van vrachtwagen motoren", nu werkzaam bij de Brandweer. Zij een vrolijke "kwebbeldoos" met het hart op de tong, en haar roots in Amsterdam heeft. Haar beroep voorlopig nog onbekend, maar daar kom ik één dezer dagen nog wel achter. Toen we het strand opkwamen lopen, en een plekje in het mulle- warme zand moesten zoeken, alle bedjes waren door de "gewichtige verkoper" al uitgevent, zag ik uit mijn ooghoek, een gevlekt monster uit de bosjes te voorschijn komen, tenminste dat was mijn eerste ingeving, een monster. Echter toen ik mijn hoofd die kant op draaide bleek het een allerliefst klein varkentje te zijn, die op het strand haar voedsel kwam zoeken. Tenminste aan "het top- en bottom lesse" lijfje dacht ik wat speentjes te zien hangen. Maar ja ik ben wat dat betreft niet zo thuis in het, zeker van afstand, onderscheiden van vrouwelijke- en mannelijke beestjes. Ja alleen bij muggen ben ik ondertussen een expert.
Het gevlekte beestje begon direct haar zoektocht langs de diverse badgasten, ook af en toe snuffelt aan de voeten van de op de grond liggende dames. Dat zo'n beestje best wat tot stand brengt was te zien. Diverse strandgasten waren direct van hun handdoekjes opgestaan om het "knorrepotje" te fotograferen. Met mijn P900 was dat niet nodig en kon ik vanaf de grond zijn mooie vlekjes vastleggen. Direct na deze leuke plaat was het over met de prik op mijn "kiekjesmaker", "out of battery". Het low gedeelte had ik eerder niet eens gezien. Een grove beginnersfout van een "Fotograaf" die juist deze website is begonnen, om als fotosite te gaan dienen. Even bij de buurtjes langs, die een powerbank hadden, maar ik mijn kabeltje niet mee, net als één van de twee "spare" batterijen die "zu hause" waren. Dan maar een paar plaatjes met de telefoon, in de bush..... Sorry hiervoor.....
Vlak naast ons lagen twee dames, met een paar flinke puntjes in de lucht, net als wij stoelloos. Waarvan ik haar naam in het midden laat, maar die haar wel eer aandeed. De beide dames uit Den Helder, kwamen vanaf een resort in de buurt, 10.00u. gedumpt door een shuttle bus, op het strand, en alweer om 13.30u. bij het parkeerplaatsje klaarstaan, om te worden opgehaald. Onderwijl dat ik een drankje ging halen, bood een andere dame aan mijn moppie, haar stoelen aan. Ik kwam er juist op aanlopen, en hoorde dat de mevrouw 10 gulden vroeg. Ik zei tegen haar u heeft toch 20 gulden betaald, ik dacht zal een keer eerlijk zijn, nou ze was niet te overtuigen. Goed dan, dan niet. Wij onder een mooie "palapa" met twee bedjes, en straks geld toe.... vijf euro verdiend. Ik had ondertussen met de dames D.B. gesproken en het "shuttle bus" verhaal aangehoord. Sneu, als je toch wat langer op het strand zou willen blijven, en dan weg moet. Dus bood ik als "Korsow Uber"aan om hun rond 16.00u. mee te nemen, en hun bij het resort af te leveren. Dat viel in goede aarde en zo gezegd, zo gedaan, "two happy people" erbij.....
Na aankomst op ons verblijf, even een douche nemen, aankleden en dan een rijsttafeltje nuttigen, bij onderhand ons "Indische stam restaurant" Batik Asli... Later kwamen "Kokkie" en Bettina even een bakkie doen, met als muziekje "The Voice" op de achtergrond........
Morgen naar één van de strandjes bij "Jansen Thilanus", misschien dat we daar "SiSi" ook nog tegenkomen.... Te mañan.....