2018-03-19 Djaluna, Playa Kokomo, en "Claus" had even geen centen makke

Vandaag was het de beurt aan het strand Playa Kokomo Beach, om ons te ontvangen. Jullie denken dat ieder strand zomaar van ons deze eer krijgt, nee we zijn hierin nogal "kieskeurig". Eigenlijk net als "Maxima" en "Alexander", en vandaag mag Playa Kokomo ons inhalen. De waarheid is eigenlijk, er zoveel verschillende stranden, op dit eiland zijn, dat je er gewoon niet aan toe komt, om ze allemaal te bezoeken, dat zal het zijn.

Nou, ik ga je vertellen, dat er  vandaag voor ons nogal weinig "Royal" aan was. Ik voelde me vandaag eigenlijk meer een beetje "Claus", wel lief maar een beetje "traag". Denk mede dat dit kwam omdat mijn korte nachtrust, nogal warm en benauwd, en een "praga" rond de oren, een beetje verstoord was verlopen. Na het ontwaken en het uitstappen van mijn prettige- en grote bed, was ik al op de rand van mijn slipper gaan staan, wat een knik in mijn enkel opleverde, waarbij ik direct weer terugviel op bed. Daarbij mikte ik ook nog, "en passant" mijn telefoon van het nachtkastje, wat een scheur in mijn schermpje opleverde. Ik liep naar de badkamer, voor de gebruikelijke ochtendrituelen. Bij het openen van mijn "Slaap Apnoe gebit beschermer bakje", zet het achterelkaar en niemand verbetert ooit nog de woordwaarde bij scrabble, mikte ik de inhoud over mijn borst, wat al direct een nat "slaap T-shirt" opleverde. Bij het doen van de "ochtend plas".....  nee, dat ging gelukkig goed, en dat scheelde in ieder geval een paar natte voeten, liep ik na het handjes wassen, naar boven naar onze keuken. Vaste ochtendritueel, water in het koffieapparaat, koffie afmeten en inscheppen, aanzetten en.... bingo. koffie, na een X-tijd.

Vandaag dus niet, want na die X-tijd, bleek dat ik het water wel had ingeschonken, in de glazen koffiepot, maar niet in het apparaat had gedaan. Resultaat iets opgewarmd water, nog geen koffie. Even de blooper, die ik eerder deze week ook al had gemaakt, hersteld en na een paar minuten, was het bruine goud klaar. Een heerlijk geurende pot vol. Onderwijl kan het altijd erger, want bij de buren aan de overkant, schoof één van de huurders het hek open, wat met een luide knal, op de grond terecht kwam.......

Ik ging onderwijl mijn blogje schrijven, van de dag ervoor, gezeten op een strandstoel langs onze "pool", waar ik gisteren naast de "salto's" van "Li, Ying en Yang", het voetbal had liggen kijken. Ying-Chee en Rene, vertrokken al vroeg om de "Christoffelberg" te gaan beklimmen, een warme en inspannende aangelegenheid, zo word mij altijd verteld. In al die twaalf jaar dat wij hier komen, is het ons nog nooit gelukt, ondanks mijn sportieve achtergrond, om dit te gaan doen.

Want, wat een "Cruyffiaans gezegde" zou kunnen zijn, 'Je gaat naar boven, maar komt toch weer beneden', 'waarom zal ik dan energie verspillen om naar boven te gaan?'. Met deze tegeltjes wijsheid, van de koude grond in het achterhoofd, kan ik mij daar nog steeds in vinden.Ondanks dat mijn vakanties, normaliter, toch wel wat sportieve energie vergen.

Enfin, nadat ik de binnenkant, van het voorruit van de auto had ontvet, eerder in de vorige week had ik namelijk een nieuwe belasting "vignet" geplaatst, konden we op weg. Dat was wel het achterhoofd waarmee "Claus" eerder bij het verplaatsen van de schoenen, zijn pan stootte, aan de mooie witte- maar o zo harde stenen bogen. Eigen schuld, en ook inderdaad resultaat, een dikke bult.......    

Zoals eerder gezegd, "Claus" ging met zijn "Bea" naar Kokomo Beach. Nu weten jullie ondertussen wel, dat ik het altijd over de "strand Maffia" spreek, dus het minimaal gewenst is dat je jouw "knip" meeneemt. 

Bij de ingang van het Kokomo Beach, zittend op een krakkemikkige stoel, zag ik een oude grijze "parkeer wacht", die er eerder aandoenlijk-, dan vreesaanjagend uitzag, en die met de beste wil van de wereld, nooit achter één of andere autokraker, of andere onverlaat zou kunnen aangaan. Zeker niet zonder rollator. Ik voelde uit gewoonte, naar de achterzak van mijn legergroene korte broek, want je weet hier nooit wanneer en waar je moet betalen voor het strand, misschien wel bij deze "old timer". Het is hier zo, vandaag wel en morgen weer niet. Ik merkte tot mijn grote schrik dat deze "Claus" vandaag zijn "grote knip" thuis had vergeten. En er zat niets anders om dan weer naar de auto, en rechtsomkeert te gaan. Bij de auto, had Lia het goede idee, om de tassen even binnenste buiten te keren, omdat ze misschien nog wel een "nood portemonnee" had aangelegd. Want inderdaad bleek dat ze "wel een hele" 50,- Nafl's, in een brillenhoes had gedaan.  Maar ja, we hoefden tenminste niet direct terug, en konden het strand op. 'Bon dia', klonk het van de oude man, en wij beantwoorden dat. Nog geen uitgaven hoeven doen, maar alleen een paar woorden. Dan naar een paar níet defecte stoelen zoeken, liefst onder een palmboom én een beetje in de schaduw.  We vonden, zo bleek naast een Argentijns echtpaar, een prettig plekje en gingen liggen, met in mijn achterhoofd de gedachte over het karige budget, voor vandaag. We installeerden ons, en ik verwachte ieder moment, dat één van de twee "youngsters van de beach Maffia" ons op onze plichten zouden wijzen. Normaliter moest je daar ook altijd "aftikken" maar nee nog steeds niemand, die zijn vervelende werk kwam doen. Een uurtje verstreek, en ik vroeg aan mijn moppie of ze wat te drinken wilde. Echter je weet geen prijzen, dus voorzichtig aan het leuke-, vrolijke meisje, 'twee frappuchino's ajb', want meer dan 25 gulden per stuk zouden die toch niet kosten. Mocht daarna de "beach Maffia" alsnog komen, dan zouden we misschien alleen maar worden "ontruimd", onder het toeziend oog van al het aanwezige strand publiek. 'Is niet erg toch?', dacht ik, nu al met het schaamrood op mijn gezicht, op mijn bedje. Toe ze ermee aankwam lopen, zag ik een enorme toeter "ijskoffie met chocolade en slagroom", "Claus " schrok en dacht 'Jemig, wat een gigantische bak', het zál toch niet voor ons zijn? .

Gelukkig bleef alles binnen de perken, en was het slechts 20 Nafl. zo'n kleine 10 Euro wat de schade was. Een aantal uurtjes, wat banaantjes en een kleine strandwandeling later, wilde ik weer de stoute schoenen aantrekken om wat te bestellen, maar mijn moppie wilde liever terug. Het werd vandaag één van de goedkoopste dagen, moet ik nu nog steeds met schaamrood op de kaken bekennen. Dus een héél goede les, voor alle "Claus'en" in de wereld, check eerst je achterzak, voordat je vertrekt, anders maak je een zeer ongemakkelijke vakantiedag mee.  Je wilt toch ongestoord kunnen genieten en niet aan "plaka" moeten denken.

Bij terugkomst waren "Ying-Chee en Rene Yang" gelukkig ook weer heelhuids terug op het nest, na hun klimtocht. Nog even een foto-shoot met wat stoere, 5 cm grote reptielen, en we konden deze mooie "zomerdag" afsluiten met een prettige maaltijd De avond hebben we onze "Leen Jug" even bij de "Ernstige jongens teruggebrachte een hapje en een drankje, hebben we ook hun, laatste vakantie dagen afgesloten.