Djabièrnè, op Mambo, ontsnapt aan een aanslag
Vanmorgen was het de vraag waar we onze dag zouden doorbrengen, want normaliter weten we wel al een beetje wat de planning is. Mambo werd de winnaar, niet te ver, want we moesten even wachten op onze autopapieren, die bij de belastingdienst lagen. De leden van de "eiland raad", de overheid, had prompt gekozen om strenge controle op de belastingstickers te gaan houden. Je kunt het risico niet nemen, om aangehouden te worden. Daardoor werd het rond 11.30u. dat we vertrokken. Maar ja, wat is het probleem? We zijn heerlijk op vakantie, op het favoriete eiland. We gingen naar de strandtent "Aloha", want daar heb je ook Wifi bijdehand, en dat is tegenwoordig, in dit tijdperk een must. Je moet, nee, je wilt altijd bereikbaar zijn, zonder dat de Vodafone rekening gigantisch gaat oplopen. Helaas pindakaas, de Wifi was er al vanaf maandag uit de lucht, en kon weleens tot komende maandag duren. Maar ja, er staat geen bordje, "geen Wifi" natuurlijk, dat hoor je pas als je de stoelen en het strand hebt betaald. Aan de zogenaamde "strand Maffia" dùs. Mijn vaste vraag is dan ook, 'wanneer komt degene waaraan je het water moet betalen?'
Maar ja, gisteren waren het op JTB een paar leuke hoogblonde dames waaraan we ons geld kwijtraakten. Vandaag waren het weer geheel andere types, een goedlachse boy en een beul van een dame. Nadat zij weer andere mensen gingen lastigvallen, en wij ons, omkleden, de handdoeken uitstalden, boeken klaarleggen, keken we elkaar eens aan. Heb jij de zonnebrand mee, nee jij misschien? Nou die stond nog voor deur van ons "huis". Nou zoals ik altijd iedereen aanraad, als iemand voor het eerst op het eiland komt, 'altijd smeren, ook als er geen zon staat', 'misschien zelfs als het licht regent'. Dus even naar de winkels op de blvd, want om weer terug te rijden voor een flesje zonnebrand, ging een beetje ver. Nadat we serieus konden gaan liggen, en ik denk zelfs slapen.
Daarna bleek pas hoeveel wind er vandaag was op het strand. Af en toe werden we compleet gezandstraald, door de Quaresma, de harde wind die ieder jaar opsteekt na het Carnaval. De boten die langs de kust voeren, leken wel "vis dobbers" zo gingen ze tekeer. Na mijn strandwandeling en Lia haar "power nap" bleek er plots een filmopname op het strand te zijn, door een Rihanna type, misschien was ze het wel, en een jongere uitvoering van Humberto Tan. In de bloedhitte mochten ze, mede doordat de cameraman achterover de plomp inging, pas na act 8 of 9 worden ingepakt. Ik was net terug bij mijn strandbedje, toen ik veel kabaal hoorde, ik keek naar links en zag daar een lid van de "strand Maffia" komen aanstormen, met een pikhouweel in haar hand. Even keek ik in het staalgrijze gezicht van een oud inlander. En net toen ik dacht dat het laatste uur had geslagen werd ik wakker.
Morgen vissen met "Kokkie" kijken of we zijn vriezer weer kunnen vullen.