Vanmorgen was ik weer eens een keertje als vanouds, als ik op het eiland ben, vroeg wakker en eruit. De laatste week stond ik rond half acht naast mijn bed, nu zonder extra hulpmiddelen een
uurtje eerder. Misschien dat erin je onderbewuste een mechanisme zit, dat je wekt als je niet alle benodigde boodschappen in huis hebt. Dat om straks lekker een ontbijtje te krijgen, tenminste in
mijn geval want ik word nog steeds in de watten gelegd.
Als je een andere keer een paar boodschapjes aan het doen bent, in de welbekende toko’s, dan is het tijdstip er niet naar, om bijvoorbeeld gekoelde producten in een afgesloten “smeltkroes op
wielen”, te laten zitten totdat je thuis aankomt. Nou “Amigoenan” ik ga jullie mededelen, hopeloze missie.
Dus ik mocht vandaag vroeg op pad, en dat terwijl mijn moppie, nog lekker lag te luimen. Mijn boodschapjes gehaald, mezelf weer deels ontkleed en buiten op de “porch” mijn fotopagina te bewerken.
Goh, ik kan af en toe zo grappig doen, tenminste vind ik dan zelf......
...... Ik had wel de koffie bijna klaar en mijn moppie kwam uit bed, met de vraag “lukt het met de fotootjes”, “ja hoor”,antwoordde ik, ”wil je zo even een eitje bakken, mop?” “Nou dan zal je wel even nog wat bij moeten halen, want we hebben er nog maar 4”. “Of ben je soms al geweest, hè vreemdeling” “Trouwens ze hadden mij zo kunnen pikken, zo vast lag ik te slapen”, “ja, vertel mij wat” antwoordde ik glimlachend. De auto stond nota bene onder het slaapkamerraam.
Na het opknappen van huid en haar, toch maar voor het “eggie” aangekleed, want vandaag stond, Westpunt op het programma. En ook daar kun je tegenwoordig beter een beetje bijtijds arriveren. Ik had er “eigenlijk” bij moeten zeggen, want de stemmen staakten, bij ons overleg wat te gaan doen en waar. Dus had ik zelf maar besloten om naar “Kokomo Beach” te gaan, een leuk strandje, in de buurt van, of je zou kunnen zeggen aan de “Bullenbaai”.
Dus uiteindelijk werd het toch geen “Banda Abou”, maar ergens achteraan in Julianadorp. Misschien toch wel goed dat we een beetje bijtijds zijn gegaan, want er komen steeds meer Duitsers op het eiland, en je weet, dus overal hun handdoeken neerleggen. Nee hoor dat, van het aantal Duitsers op het eiland klopt inderdaad, maar het tweede zeker niet. Geen probleem met deze lui. Maar je kunt dus wel merken dat Air-Berlin haar vluchten naar Curaçao heeft uitgebreid, vanaf Düsseldorf. Maar ja, voor ons Amsterdammers niet echt een oplossing, voor een paar tientjes minder, toch? Dus we waren bij “Kokomo Beach” beland. Een leuk en niet al te duur strandje, hoewel de “strand Maffia”, wel weer heel rap bij ons was, om ons de eerste 15 naffels uit de zak te kloppen, drankjes erbij en hoppa 25 naffels. Maar ja, ik heb het idee dat bijvoorbeeld Zandvoort en/of Katwijk het er niet voor doen, dan is dit de Euro prijs, i.p.v. NAFL. Niet lopen zeiken amigoe, je hebt vakantie, anders moet je lekker thuisblijven.
Een rondje lopen over Kokomo Beach leverde toch wel wat aardige plaatjes op. Doorkijkjes vanaf het terras, of van bovenaf, vanaf de “vliering”. Ik was nog even bij de dame van de massage langsgelopen, niet om er één te ondergaan maar om even een babbeltje, en wat foto’s te maken. Vanaf haar “kantoor” zoals zij het zelf noemde, was het een heel mooi uitzicht, over het water. Esmeralda, zo heet het meisje, vertelde dan ook vol trots, dat er maar weinig “kantoren” zijn met deze “view”, ik kon haar alleen maar gelijk geven.
Terwijl ik aan de achterzijde van het "kantoor" met haar stond te praten, kwam er op een grote massieve rots een Pelikaan aanvliegen, net nadat deze was geland, stond er een tweede naast. Ik had net ingezoomd en afgedrukt, op nummer twee, toen ik weer opkeek stond nummer 3 net zijn vleugels te drogen. Een paar Duitsers, die waarvan ik zojuist een beschrijving had gemaakt, een man en een vrouw, zwommen zojuist onder het rotsblok door. De blik van zo’n vogel is dan echt goud waard, laat staan als er “ 3 op een rij” staan. “Waarom zijn jullie, met ons eten aan ‘t spelen?”, beeldde ik mij in, dat ze dat onderling bespraken. Als je vogels hoort praten, dan wordt het tijd om uit de zon vandaan te gaan. Dus zo gezegd zo gedaan, het was rond 16.00u. dus mooie tijd om te vertrekken. Vanaf het strand moesten we nog even langs bij “Centrum” om nog wat vers fruit te kopen. Ik miste vandaag al mijn banaantjes op het strand. Maar onderweg belanden we in een schouwspel dat je alleen in de betere dierentuinen kunt zien, een hele vlucht Flamingo’s in een vijftal groep, met daaromheen een paar reigers, Zilver- en Grauwe reigers, die met die kortere “nekkies”. Dus even de handrem aan getrokken, en wat kiekjes en een filmpje maken. We lieten dit schouwspel voor wat het was en belanden we vanaf de boodschapjes, in een enorme file. Maar ja je hebt vakantie, toch………? Morgen maar even langs gaan bij “Dr.AA” die wel de verhaaltjes had gelezen, “of we niet even komen groeten in de kliniek”?
