Redelijk vroeg was “Mek IJver” al in de weer om zijn nieuwe-, maar nu al defecte-, “all-in-one” masker te herstellen. Gisteren had “hij” in een vlaag van verstandsverbijstering, de pasvorm enigszins geprobeerd aan te passen, zonder het gewenste resultaat te bereiken. Logisch, dit mooie spul wordt volgens mij, gefabriceerd door lieftallige, kleine vrouwenhandjes, die hier voorzichtig mee om kunnen gaan. En niet door een ietwat te fanatieke, lompe Nederlandse snorkellaar, die iets te gehaast zijn masker afzet, en alle model uit het apparaat trekt, waardoor deze waarschijnlijk een vroegtijdig einde zal hebben, in een Antilliaanse sushi-baki.
Deze zin is een hele mond vol, maar dat is nog altijd beter, dan je steeds onder water gaat, en door lekkage van je bril zowat de gehele oceaan opslokt. Nadat alle onderdelen, gesorteerd en geassembleerd zijn, moet dit nog getest worden. Voortschrijdend inzicht leerde onze “Mek” dat hij zijn bril gisteren, voordat deze was volgelopen, niet helemaal juist op zijn knar had gezet, noch bij zijn lief meewerkende eega. Dus de modus om dit wel goed te doen, was eerst even nadenken voor het wederom fout te doen. Misschien eerst de kin erin, voordat de kruinen erin worden “gepusht”. De bril wordt nu op de juiste wijze op en over de grijze lokken gezet. Tenminste dat denkt hij maar daarvoor moet hij nog wel even het afgekoelde zwembad in, om het resultaat te testen, of dit inderdaad de juiste manier is. En het belangrijkste of hij nu weer waterdicht is. “Mek” was in zijn opzet geslaagd, dit was inderdaad de juiste manier van opzetten, en voor nu lijkt hij waterdicht.
Om naar Westpunt te rijden vanuit St. Catharina, is ietsjes lastiger qua verkeer dan vanuit de Jan Thiel buurt. Je hebt namelijk het gevoel, omdat je de drukke St.Rosa weg de “Ring” moet opzoeken, er veel langer over doet dan uit de andere buurten op het eiland. De “Ring” is de rondweg op het eiland en loopt over de brug, langs Punda, Otrabanda, maar ook langs de Marine basis Suffisant en Biesheuvel en Brievengat aan de andere kant, kortom alles rond de “Isla, de smeerput" van het eiland. Vandaar dat ik vandaag een alternatieve route wilde zoeken, namelijk over “Bonam”, een andere wijk langs de “Ring”. Waarom Bonam? Nou, op veel punten vanaf het vliegveld, of vanaf de ring én St.Catharina staat deze wijk aangegeven, dus zijn er wegen naar toe, dus een doorgaande route. Zo gezegd zo gedaan, afslag Bonam, vanaf onze locatie is ongeveer 1 km weg. Het mooie van het eiland is dat er diverse hoge objecten staan waar je je op kunt oriënteren, of het de berg is aan de “Cas chikitu”, de telefoon masten bij het vliegveld, of gewoon de zon is, punten zat. Nu bleek dat er, zoals gebruikelijk op het eiland, natuurlijk weer een weg was opgebroken, zodat er op mijn “Détour” ook een “Détour” was. Deze omleiding maakte niet zoveel uit, want binnen de 25 minuten waren we, langs het vliegveld, bij de rotonde naar Westpunt. We hebben dan wel vakantie, maar de tijd wil je niet in de file staan, dat kun je wel weer anders benutten. Bijvoorbeeld met onzinnige verhaaltjes schrijven, toch?
Dan Daaibooi, Kees de oud marinier die hier sinds jaar en dag, het scepter zwaait, miste ik vorig jaar daar een beetje. De sfeer was anders, mede omdat er een ongeveer 23 jarige “copy cat”,
van hem achter de bar van zijn toko stond, die waarschijnlijk het idee had de “mini-Kees”, uit te hangen. Nou amigoe, ik zal je vertellen, missie mislukt. Dus vandaag was ik blij verrast dat hij
zelf weer beschikbaar was. Zijn liedje opgestart, hoe oubollig dan ook, “Koffie, Koffie….” van onze voormalige Rockster Rita Corrita, blijft nog steeds een kraker. Op mijn vraag, zijn er nog
ligbedjes kreeg ik als antwoord, ”gaat dat jou wat aan”, “ben je van de belasting ofzo”, de sfeer zat er dus weer goed in. Nadat hij genegen was om even zijn balie te velaten, kreeg ik gelukkig
toch mijn ligbedjes. Na ongeveer 1,5 uur werd de lucht aarde donker, en de dreigde er een stortbui. Onze buren naast ons gingen hierdoor vertrekken, hun “pallapa” onderkomen achterlatend. Als
gieren doken we naar hun stekkie, en juist op tijd voordat het met bakken uit de lucht kwam. Maar ja, voordeel van de tropen is, dat het ene moment stortregent het andere moment weer strak blauw
is. Zo ook gelukkig deze keer, nog geen 5 minuten later, en de spijtoptanten zich alweer in hun auto’s naar de “bewoonde wereld” van het eiland
spoeden, was het alweer prettig op het strand. Nog even wat plaatjes schieten van wat, “Dragon flies” en jonge “chickies”, zoals gewoonlijk, en de cirkel was weer rond. O ja, de werkzaamheden van
“Mek IJver” hadden zijn vruchten afgeworpen, alles functioneerde weer perfect.
