2014-03-24 Winkelen in Otrabanda, zonnen op het Blue Bay Beach resort

Vandaag van plan naar Willemstad te rijden en een bezoekje te brengen aan de winkeltjes van Otrabanda. Gewoonlijk is het altijd druk in “Willem town”, maar vandaag waren er parkeerplaatsen zat en het parkeerterrein zo leeg dat ik het idee had dat het afgesloten zou zijn. Nee, het was zeer rustig. Toch zijn de winkels, met de paspoppen in typisch Antilliaanse vormen en afmetingen, inclusief “sanka grandi”, volgens mij het ideaalbeeld van de Antilliaanse man, een bezienswaardigheid op zich. Ze zien er nog niet zo “overdreven voluptueus” uit als de beroemde “Chichi” maar lijken als voorbeeld gediend te hebben. Vaak lijkt het als je deze winkels inloopt, dat Otrabanda, een domein is van de Spaanstaligen. Dus weinig Papiaments daar en mijn “moedermavo” cursus Spaans, van zo’n 30 jaar terug, komt dan toch weer van pas.

Slagen voor het jaarlijkse één of twee paar schoenen, was er voor Lia niet bij maar wel een jurkje gescoord. In Otrabanda bevindt zich ook het slavernijmuseum, opgericht “founded by” de Nederlander Jacob Gelt Dekker die de slavenhandel omschrijft als de “black holocaust”. Het schijnt dat de vele aangrijpende verhalen, onlosmakelijk verbonden zijn met het eiland. Door zijn rijke, koloniale geschiedenis is Curaçao immers een ware smeltkroes van culturen. Dit uit zich in de taal, bevolking en architectuur. Willemstad, met zijn keur aan historische gebouwen, is sinds 1997 op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. Echter aan ons was deze “Sierd de Vos” les niet besteed en gingen we opzoek naar naar de beroemde “Batidos” (de enige échte “Fruit kick”) en het “vernieuwde Rif-Fort”. Nog niet zo lang een onderdeel van Willemstad. Tenminste zo lijkt het, of ik heb de afgelopen 8 jaar lopen slapen, kan ook natuurlijk. Leuke zaakjes daar met alleraardigste restaurantjes. Maar alles een beetje afgestemd op de Amerikaanse “Love Boat” toeristen. Daar was het alles Amerikaans-Engels wat de klok sloeg. Ook de uitdossingen van die lui, typisch Amerikaans. Vanaf daar naar het “Blue Bay Resort”, om toch de dag nog wat liggend, in de zon, af te sluiten. Beetje liggen lezen, plaatjes schieten, wat drinken en jawel, ook nog een aanbieding gedaan tot EHBO’en. Tenminste alleen een beetje bijstand verlenen aan een prachtig meiske die ietwat te lang en zonder al te veel te drinken, had liggen verpieteren, in de hitte. Gelukkig was zij binnen afzienbare tijd, na een verkoeling, weer “alive and kicking”.

Ook nog even een “red mijn vakantie” onderzoekje ingesteld naar vermeend vuil lozen in de Oceaan. Nou hier mag de inspectie van Volksgezondheid wel even gaan “neuzen”, ipv alleen een “onderzoek instellen” naar de luchtkwaliteit van de omgeving van de “Isla”, voor de Nederlandse gelegerden alhier. Het lijkt namelijk dat dicht bij het strand, volgens mij, een beetje vuil water geloosd wordt van de boven gelegen woningen. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van een soort van “Sanibroyeur” leidingen. Bah zo dicht bij de rondzwemmende mensen. Vandaag afgesloten met een etentje bij “de Tropen” en bezoek gekregen van onze “Familia Antiliana” bij de “A-A kliniek”. Zo zat onze enerverende dag er weer op, morgen de voorlaatste dag. Dan maar de Westpunt in “Banda Abou” een strandje bezoeken. Pfff, wat hebben we het zwaar hier,