2020-01-17 djabiernes (vrijdag) acclimatiseren bij huis, etentje bij Popi's
Vrijdagochtend was het in vergelijk met andere jaren niet zo heel vroeg wakker. Normaliter zijn "toeristen" als ze tegen de klok in reizen, redelijk vroeg uit de veren. Ik spreek hier uit ervaring, want ieder voorgaand jaar, hoelaat je ook naar je bed vertrok, je was klip en klaar om 4:00u. klaarwakker. Omgerekend 4 uur op de Antillen is in de wintertijd + 5 uur dus je lichaam en geest worden een beetje in de maling genomen, en hebben het idee dat je je hebt verslapen om aan het werk te gaan. Nu moet ik vertellen dat we er ook niet al te vroeg ingingen, 1:00u. sloeg de klok..... En dan luimen....
Zeven uur in de ochtend ging Papi eruit en bereidde zich voor op een mooie stralende dag. Nu was het de laatste weken op het Tropisch Paradijselijke eiland, niet echt knap weer geweest, en nagenoeg veel regen gevallen. Als je ook rondom keek was alles héél erg groen, wat ook weleens anders is geweest. Voor de eilanders is dit een godsgeschenk, zij smachten eigenlijk altijd naar een beetje water. Máár ook voor hun bestaan er grenzen. Als je niet kunt zeggen, "morgen gaan we BBQ'en op het strand", dan is het ook hier goed mis. Wij starten donderdagmorgen in Amsterdam-Noord met een miezerig klein regenbuitje, en naarmate de ochtend zijn beloop kreeg, werd het zelfs een beetje zonnig op Schiphol. DAt was geen verbeelding, en het lijkt alsof we het zonnetje dit keer mee hebben genomen naar de Tropen ipv andersom.....
Dus bij huis, een lekker douchje genomen, Lia was al start klaar met het ligbed en geposteerd aan het zwembad. Ik moest nog de overstap maken vana de porch naar het badje. Met boek en telefoon gesetteld máár eens moet je plassen..... Nu ook een uurtje of wat verder na een paar watertjes, en een Cola Light voor mijn moppie, was het ook zover. Ik naar binnen ons huis in en richting toilet, om inderdaad de aandrang wat te minderen. De deurknop, die normaliter alleen van binnenuit op slot kon worden gedaan, was geen beweging in te krijgen. Ja loze draaibewegingen kon ik maken, maar geen beweging in de deur. Ten einde raad even een filmpje gemakt van mijn handelingen met de deurknop en opgestuurd naar onze landlord om enige assistentie. Enige minuten later stond onze redder in nood achter bij onze bedjes met zijn gereedschapskoffer. Wij samen aan de deur aan het tikken om in ieder geval de scharnieren los te maken. Schroevendraaiers erop-, ertussen-, erboven- en onder, niets hielp. De scharnieren waren weliswaar los, maar door de verf was het alsnog lastig om deze eruit te krijgen. Pinnen eruit, schroevendraaiers er tussen, jammer. De landlord moest nog even een klusje doen aan een huisje en ik ging nog maar even door. Na ongeveer een stiefkwartiertje, kreeg ik de deur alsnog eruit, juist toen Henk er weer bijkwam. De achterkant van de stalen Engelse sleutel had de oplossing gebracht. Deur op zijn kant én eindelijk kon ik aeven piesen op het toilet......
's Avonds hebben we even een lekker genoten bij Pop's place aan de Caracasbaai met onze Antilliaanse familie, Ruben en Bettina, waar we begeleid door de klanken van een mooie zangeres (én bandje maar die vond ik minder 😉), de maaltijd genoten.... Nog even afsluiten thuis met een bakje koffie, en dan weer naar bed..... Te mañan dushinan.....